ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบสี่
สามระดับแห่งธรรมชาติวัตถุ
โศลก 11
sarva-dvāreṣu dehe ’smin
prakāśa upajāyate
jñānaṁ yadā tadā vidyād
vivṛddhaṁ sattvam ity uta
prakāśa upajāyate
jñānaṁ yadā tadā vidyād
vivṛddhaṁ sattvam ity uta
สรฺว-ทฺวาเรษุ เทเห ’สฺมินฺ
ปฺรกาศ อุปชายเต
ชฺญานํ ยทา ตทา วิทฺยาทฺ
วิวฺฤทฺธํ สตฺตฺวมฺ อิตฺยฺ อุต
ปฺรกาศ อุปชายเต
ชฺญานํ ยทา ตทา วิทฺยาทฺ
วิวฺฤทฺธํ สตฺตฺวมฺ อิตฺยฺ อุต
สรฺว-ทฺวาเรษุ — ในทวารทั้งหมด, เทเห อสฺมินฺ — ในร่างกายนี้, ปฺรกาศห์ — คุณสมบัติแห่งแสงสว่าง, อุปชายเต — พัฒนา, ชฺญานมฺ — ความรู้, ยทา — เมื่อ, ตทา — ในขณะนั้น, วิทฺยาตฺ — รู้, วิวฺฤทฺธมฺ — เพิ่มพูน, สตฺตฺวมฺ — ระดับความดี, อิติ อุต — ได้กล่าวไว้ดังนี้
คำแปล
ปรากฏการณ์ของระดับความดีพบเห็นได้เมื่อทวารของร่างกายทั้งหมดสว่างไสวไปด้วยความรู้
คำอธิบาย
มีเก้าประตูในร่างกาย คือ สองตา สองหู สองรูจมูก หนึ่งปาก หนึ่งอวัยวะสืบพันธุ์ และหนึ่งทวารหนัก เมื่อทุกประตูสว่างไสวไปด้วยลักษณะอาการแห่งความดี ควรเข้าใจว่าบุคคลนี้ได้พัฒนาระดับความดีทำให้เขาสามารถเห็นสิ่งต่างๆอย่างถูกต้อง ฟังสิ่งต่างๆอย่างถูกต้อง และลิ้มรสต่างๆอย่างถูกต้อง เขามีความสะอาดทั้งภายในและภายนอก ทุกประตูมีการพัฒนาลักษณะอาการแห่งความสุข นั่นคือสภาวะแห่งความดี