ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 17

yasya nāhaṅkṛto bhāvo
buddhir yasya na lipyate
hatvāpi sa imāḻ lokān
na hanti na nibadhyate
ยสฺย นาหงฺกฺฤโต ภาโว
พุทฺธิรฺ ยสฺย น ลิปฺยเต
หตฺวาปิ ส อิมาฬฺ โลกานฺ
น หนฺติ น นิพธฺยเต
ยสฺย — ผู้ซึ่ง, — ไม่เคย, อหงฺกฺฤตห์ — ของอหังการ, ภาวห์ — ธรรมชาติ, พุทฺธิห์ — ปัญญา, ยสฺย — ผู้ซึ่ง, — ไม่เคย, ลิปฺยเต — ยึดติด, หตฺวา — สังหาร, อปิ — แม้, สห์ — เขา, อิมานฺ — นี้, โลกานฺ — โลก, — ไม่เคย, หนฺติ — สังหาร, — ไม่เคย, นิพธฺยเต — ถูกพันธนาการ

คำแปล

ผู้ที่ไม่ถูกกระตุ้นด้วยอหังการ ผู้ที่ปัญญาไม่ถูกพันธนาการ ถึงแม้สังหารมนุษย์ในโลกนี้เขาก็มิได้สังหาร และจะไม่ถูกพันธนาการด้วยกิจกรรมของตนเอง

คำอธิบาย

โศลกนี้องค์ภควานฺทรงให้ข้อมูลแก่ อรฺชุน ว่าความปรารถนาที่จะไม่สู้รบเกิดจากอหังการ อรฺชุน ทรงคิดว่าตนเองเป็นผู้กระทำกิจกรรม แต่มิได้พิจารณาถึงการอนุมัติสูงสุดทั้งภายในและภายนอก หากไม่รู้ว่ามีการอนุมัติสูงสุดแล้ว อรฺชุน จะทรงปฏิบัติไปทำไม แต่ผู้ที่รู้เครื่องมือของงานตัวเขาเป็นผู้ทำงาน และองค์ภควานฺทรงเป็นผู้อนุมัติสูงสุดเป็นผู้ที่สมบูรณ์ในการกระทำทุกสิ่งทุกอย่าง บุคคลเช่นนี้ไม่อยู่ในความหลงกิจกรรมส่วนตัว และความรับผิดชอบเกิดขึ้นจากอหังการ และความไม่มีธรรมะหรือขาดกฺฤษฺณจิตสำนึก ผู้ใดที่ปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึกภายใต้การชี้นำขององค์อภิวิญญาณ หรือองค์ภควานฺ ถึงแม้ว่ากำลังสังหารเขามิได้สังหาร และจะไม่ได้รับผลกรรมจากการสังหารเช่นนั้นด้วย เมื่อทหารปฏิบัติการภายใต้คำสั่งของผู้บังคับบัญชาจะไม่ถูกจับขึ้นศาล แต่หากทหารสังหารด้วยเหตุผลส่วนตัวแน่นอนว่าเขาจะต้องถูกศาลตัดสิน