ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบแปด
บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ
โศลก 25
anubandhaṁ kṣayaṁ hiṁsām
anapekṣya ca pauruṣam
mohād ārabhyate karma
yat tat tāmasam ucyate
anapekṣya ca pauruṣam
mohād ārabhyate karma
yat tat tāmasam ucyate
อนุพนฺธํ กฺษยํ หึสามฺ
อนเปกฺษฺย จ เปารุษมฺ
โมหาทฺ อารภฺยเต กรฺม
ยตฺ ตตฺ ตามสมฺ อุจฺยเต
อนเปกฺษฺย จ เปารุษมฺ
โมหาทฺ อารภฺยเต กรฺม
ยตฺ ตตฺ ตามสมฺ อุจฺยเต
อนุพนฺธมฺ — พันธนาการในอนาคต, กฺษยมฺ — การทำลาย, หึสามฺ — และความทุกข์ของผู้อื่น, อนเปกฺษฺย — โดยไม่พิจารณาถึงผลที่ตามมา, จ — เช่นกัน, เปารุษมฺ — ลงโทษตัวเอง, โมหาตฺ — ด้วยความหลง, อารภฺยเต — เริ่มต้น, กรฺม — งาน, ยตฺ — ซึ่ง, ตตฺ — นั้น, ตามสมฺ — ในระดับอวิชชา, อุจฺยเต — กล่าวว่าเป็น
คำแปล
การกระทำที่ทำไปในความหลงโดยไม่คำนึงถึงคำสั่งสอนของพระคัมภีร์
คำอธิบาย
เราต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเราต่อรัฐหรือต่อผู้แทนขององค์ภควานฺที่เรียกว่ายมทูต หรือ ยมทูต งานที่ไม่รับผิดชอบเป็นการทำลาย เนื่องจากทำลายหลักธรรมคำสอนของพระคัมภีร์ส่วนมากอยู่บนฐานแห่งการเบียดเบียน และทำให้ชีวิตอื่นต้องได้รับทุกข์ งานที่ไม่รับผิดชอบเช่นนี้ดำเนินไปในแสงแห่งประสบการณ์ส่วนตัวเช่นนี้เรียกว่า ความหลง งานในความหลงทั้งหลายเหล่านี้เป็นผลผลิตของระดับอวิชชา