ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 33

dhṛtyā yayā dhārayate
manaḥ-prāṇendriya-kriyāḥ
yogenāvyabhicāriṇyā
dhṛtiḥ sā pārtha sāttvikī
ธฺฤตฺยา ยยา ธารยเต
มนห์-ปฺราเณนฺทฺริย-กฺริยาห์
โยเคนาวฺยภิจาริณฺยา
ธฺฤติห์ สา ปารฺถ สาตฺตฺวิกี
ธฺฤตฺยา — ความมุ่งมั่น, ยยา — ซึ่ง, ธารยเต — ค้ำจุน, มนห์ — ของจิตใจ, ปฺราณ — ชีวิต, อินฺทฺริย — และประสาทสัมผัส, กฺริยาห์ — กิจกรรม, โยเคน — ด้วยการปฏิบัติโยคะ, อวฺยภิจาริณฺยา — โดยไม่ขาดตอน, ธฺฤติห์ — ความมุ่งมั่น, สา — นั้น, ปารฺถ — โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา, สาตฺตฺวิกี — ในระดับความดี

คำแปล

โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา ความมุ่งมั่นที่ไม่ขาดตอน สนับสนุนด้วยความมั่นคงจากการปฏิบัติโยคะ ทำให้ควบคุมกิจกรรมของจิตใจ ชีวิต และประสาทสัมผัสได้เป็นความมุ่งมั่นในระดับความดี

คำอธิบาย

โยคะหมายไว้เพื่อให้เข้าใจดวงวิญญาณสูงสุด ผู้ที่ตั้งมั่นอย่างแน่วแน่ในดวงวิญญาณสูงสุดด้วยความมุ่งมั่น ตั้งสมาธิจิต ชีวิต และกิจกรรมทางประสาทสัมผัสของตนอยู่ที่องค์ภควานฺปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึก ความมุ่งมั่นเช่นนี้อยู่ในระดับความดี คำว่า อวฺยภิจาริณฺยา สำคัญมากเพราะแสดงว่าบุคคลปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึกจะไม่ถูกเบี่ยงเบนด้วยกิจกรรมอื่นๆ