ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 6

etāny api tu karmāṇi
saṅgaṁ tyaktvā phalāni ca
kartavyānīti me pārtha
niścitaṁ matam uttamam
เอตานฺยฺ อปิ ตุ กรฺมาณิ
สงฺคํ ตฺยกฺตฺวา ผลานิ จ
กรฺตวฺยานีติ เม ปารฺถ
นิศฺจิตํ มตมฺ อุตฺตมมฺ
เอตานิ — ทั้งหมดนี้, อปิ — แน่นอน, ตุ — แต่, กรฺมาณิ — กิจกรรม, สงฺคมฺ — คบหา, ตฺยกฺตฺวา — เสียสละ, ผลานิ — ผล, — เช่นกัน, กรฺตวฺยานิ — ควรทำไปตามหน้าที่, อิติ — ดังนั้น, เม — ของข้า, ปารฺถ — โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา, นิศฺจิตมฺ — แน่นอน, มตมฺ — ความเห็น, อุตฺตมมฺ — ดีที่สุด

คำแปล

กิจกรรมทั้งหลายเหล่านี้ควรปฏิบัติโดยปราศจากความยึดติดหรือหวังผลประโยชน์ใดๆ และควรปฏิบัติไปในฐานะที่เป็นหน้าที่ โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา นั่นคือความเห็นสุดท้ายของข้า

คำอธิบาย

ถึงแม้ว่าพิธีบูชาทั้งหลายจะทำให้บริสุทธิ์เราก็ไม่ควรคาดหวังผลประโยชน์ใดๆจากการกระทำพิธีเหล่านี้ อีกนัยหนึ่งพิธีบูชาทั้งหมดที่หมายไว้เพื่อความเจริญก้าวหน้าในชีวิตทางวัตถุควรยกเลิก แต่พิธีบูชาที่ทำให้ความเป็นอยู่ของตนบริสุทธิ์ขึ้น และพัฒนาไปสู่ระดับทิพย์ไม่ควรยกเลิกทุกสิ่งทุกอย่างที่นำมาสู่กฺฤษฺณจิตสำนึกต้องสนับสนุน ใน ศฺรีมทฺ-ภาควตมฺ กล่าวไว้เช่นกันว่ากิจกรรมใดที่นำมาสู่การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานฺควรรับไว้ นั่นคือบรรทัดฐานแห่งศาสนาที่สูงสุด สาวกขององค์ภควานฺควรยอมรับงาน พิธีบูชา หรือการให้ทานทุกชนิดที่จะช่วยตนเองในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์