ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบแปด
บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ
โศลก 6
etāny api tu karmāṇi
saṅgaṁ tyaktvā phalāni ca
kartavyānīti me pārtha
niścitaṁ matam uttamam
saṅgaṁ tyaktvā phalāni ca
kartavyānīti me pārtha
niścitaṁ matam uttamam
เอตานฺยฺ อปิ ตุ กรฺมาณิ
สงฺคํ ตฺยกฺตฺวา ผลานิ จ
กรฺตวฺยานีติ เม ปารฺถ
นิศฺจิตํ มตมฺ อุตฺตมมฺ
สงฺคํ ตฺยกฺตฺวา ผลานิ จ
กรฺตวฺยานีติ เม ปารฺถ
นิศฺจิตํ มตมฺ อุตฺตมมฺ
เอตานิ — ทั้งหมดนี้, อปิ — แน่นอน, ตุ — แต่, กรฺมาณิ — กิจกรรม, สงฺคมฺ — คบหา, ตฺยกฺตฺวา — เสียสละ, ผลานิ — ผล, จ — เช่นกัน, กรฺตวฺยานิ — ควรทำไปตามหน้าที่, อิติ — ดังนั้น, เม — ของข้า, ปารฺถ — โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา, นิศฺจิตมฺ — แน่นอน, มตมฺ — ความเห็น, อุตฺตมมฺ — ดีที่สุด
คำแปล
กิจกรรมทั้งหลายเหล่านี้ควรปฏิบัติโดยปราศจากความยึดติดหรือหวังผลประโยชน์ใดๆ
คำอธิบาย
ถึงแม้ว่าพิธีบูชาทั้งหลายจะทำให้บริสุทธิ์เราก็ไม่ควรคาดหวังผลประโยชน์ใดๆจากการกระทำพิธีเหล่านี้ อีกนัยหนึ่งพิธีบูชาทั้งหมดที่หมายไว้เพื่อความเจริญก้าวหน้าในชีวิตทางวัตถุควรยกเลิก แต่พิธีบูชาที่ทำให้ความเป็นอยู่ของตนบริสุทธิ์ขึ้น และพัฒนาไปสู่ระดับทิพย์ไม่ควรยกเลิกทุกสิ่งทุกอย่างที่นำมาสู่กฺฤษฺณจิตสำนึกต้องสนับสนุน ใน ศฺรีมทฺ-ภาควตมฺ กล่าวไว้เช่นกันว่ากิจกรรมใดที่นำมาสู่การอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควานฺควรรับไว้ นั่นคือบรรทัดฐานแห่งศาสนาที่สูงสุด สาวกขององค์ภควานฺควรยอมรับงาน พิธีบูชา หรือการให้ทานทุกชนิดที่จะช่วยตนเองในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อพระองค์