ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ ห้า
กรฺม-โยค การปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึก
โศลก 5
yat sāṅkhyaiḥ prāpyate sthānaṁ
tad yogair api gamyate
ekaṁ sāṅkhyaṁ ca yogaṁ ca
yaḥ paśyati sa paśyati
tad yogair api gamyate
ekaṁ sāṅkhyaṁ ca yogaṁ ca
yaḥ paśyati sa paśyati
ยตฺ สางฺไขฺยห์ ปฺราปฺยเต สฺถานํ
ตทฺ โยไครฺ อปิ คมฺยเต
เอกํ สางฺขฺยํ จ โยคํ จ
ยห์ ปศฺยติ ส ปศฺยติ
ตทฺ โยไครฺ อปิ คมฺยเต
เอกํ สางฺขฺยํ จ โยคํ จ
ยห์ ปศฺยติ ส ปศฺยติ
ยตฺ — อะไร, สางฺไขฺยห์ — ด้วยวิธีของปรัชญา สางฺขฺย, ปฺราปฺยเต — บรรลุ, สฺถานมฺ — สถานที่, ตตฺ — นั้น, โยไคห์ — ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้, อปิ — เช่นกัน, คมฺยเต — เราสามารถได้รับ, เอกมฺ — หนึ่ง, สางฺขฺยมฺ — การศึกษาวิเคราห์, จ — และ, โยคมฺ — ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละ, จ — และ, ยห์ — ผู้ซึ่ง, ปศฺยติ — เห็น, สห์ — เขา, ปศฺยติ — เห็นโดยแท้จริง
คำแปล
ผู้ที่รู้ว่าสภาวะที่ไปถึงด้วยวิธีการศึกษาวิเคราะห์สามารถบรรลุถึงได้ด้วยการอุทิศตนเสียสละรับใช้เช่นกัน
คำอธิบาย
จุดมุ่งหมายที่แท้จริงของการค้นคว้าทางปรัชญาคือ การค้นหาเป้าหมายสูงสุดของชีวิต เนื่องจากเป้าหมายสูงสุดของชีวิตคือการรู้แจ้งตนเองจึงไม่มีข้อแตกต่างระหว่างผลสรุปที่บรรลุได้ด้วยทั้งสองวิธี ด้วยการค้นคว้าทางปรัชญา สางฺขฺย เราสรุปได้ว่าสิ่งมีชีวิตไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งของโลกวัตถุ แต่เป็นส่วนของดวงวิญญาณที่สมบูรณ์สูงสุด ดังนั้นดวงวิญญาณของเราจึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับโลกวัตถุ การปฏิบัติของเราจึงต้องมีความสัมพันธ์กับองค์ภควานฺ เมื่อปฏิบัติตนในกฺฤษฺณจิตสำนึกเราอยู่ในสถานภาพพื้นฐานอันแท้จริงของเรา ในวิธีแรกหรือ สางฺขฺย คือเราต้องไม่ยึดติดกับวัตถุ และในวิธีโยคะแห่งการอุทิศตนเสียสละเราต้องยึดมั่นอยู่กับงานในกฺฤษฺณจิตสำนึก อันที่จริงทั้งสองวิธีนี้เหมือนกันแม้ว่าโดยผิวเผินวิธีหนึ่งจะเกี่ยวกับการไม่ยึดติดและอีกวิธีหนึ่งเกี่ยวกับการยึดมั่น การไม่ยึดติดกับวัตถุและการยึดมั่นกับองค์กฺฤษฺณเป็นหนึ่งเดียวกัน ผู้ที่เห็นเช่นนี้เห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง