น้ําทิพย์
แห่งการอุทิศตนเสียสละ

บทที่ สิบ

วิธีการฟังและการจำา

การฟัง

จุดเริ่มต้นของคริชณะจิตสำนึกและกรอุทิศตนเสียสละรับใช้คือกรฟัง ภษสันสกฤติเรียกว่ชระวะณัม ทุกคนควรได้รับโอกสให้มร่วมด้วยกับงนสังสรรค์อุทิศตนเสียสละเพื่ออจได้รับฟัง กรฟังสำคัญมกเพื่อควมก้วหน้ในคริชณะจิตสำนึก เมื่อเชื่อมหูของเรเพื่อสดับฟังคลื่นเสียงทิพย์ หัวใจจะบริสุทธิ์และสะอดขึ้นอย่งรวดเร็ว องค์เชธันญะทรงยืนยันว่กรฟังนี้สำคัญมก จะชะล้งหัวใจที่มีมลทินทำให้มีคุณสมบัติเพื่อเข้มอยู่ในกรอุทิศตนเสียสละรับใช้และเข้ใจคริชณะจิตสำนึก

ใน กะรุดะ พุราณะ ได้เน้นถึงกรฟังอย่งงดงมไว้ดังนี้ “สถนภพของพันธชีวิตในโลกวัตถุเหมือนกับคนที่นอนสลบไสลไร้จิตสำนึก เพระถูกงูกัด สภวะไร้จิตสำนึกทั้งสองนี้หยได้ด้วยบทมนต์หรือ มันทระ” เมื่อคนถูกงูกัดจะไม่ตยทันที แต่จะสลบไปโดยไม่มีจิตสำนึกก่อน แล้วค่อยมอยู่ในขั้นโคม่ ทุกคนในโลกวัตถุก็นอนสลบไสลเช่นเดียวกันนี้โดยไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงหรือหน้ที่ที่แท้จริงและควมสัมพันธ์ของตนเองกับองค์ภควน ดังนั้น ชีวิตวัตถุหมยถึงกรถูกงูแห่ง มายา หรือควมหลงกัด เช่นนี้ปรศจกคริชณะจิตสำนึกเท่กับเป็นคนใกล้ตย ตอนนี้ คนที่ถูกงูกัดเจียนตยสมรถฟื้นคืนชีวิตขึ้นมได้ด้วยกรสวดภวน มันทระ หรือบทมนต์ มีคนที่ชำนญกรสวดภวนบทมนต์ที่ทำงนนี้ได้ ในลักษณะเดียวกัน บุคคลสมรถฟื้นคืนชีวิตมในคริชณะจิตสำนึกจกสภวะชีวิตวัตถุซึ่งไร้จิตสำนึกที่ใกล้ตยได้ ด้วยกรฟังมหมนต์ ฮะเร คริชณะ ฮะเร คริชณะ คริชณะ คริชณะ ฮะเร ฮะเร/ ฮะเร รมะ ฮะเร รมะ รมะ รมะ ฮะเร ฮะเร

ใน ชรีมัด-บากะวะธัม ภคสี่ บทที่ยี่สิบเก้ โศลก 40 ชุคะเดวะ โกสวมี ได้พูดถึงควมสำคัญในกรสดับฟังลีลขององค์ภควนดังนี้ “กษัตริย์ที่รัก เรควรพำนักอยู่ ณ สถนที่ที่ยอด อาชารยะ (ครูผู้บริสุทธิ์) พูดเกี่ยวกับลีลทิพย์ขององค์ภควน และควรสดับฟังสยน้ำทิพย์ที่ไหลรินมจกดวงหน้คล้ยดวงจันทร์ของบุคลิกภพผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้ หกผู้ใดกระตือรือร้นฟังคลื่นเสียงทิพย์เช่นนี้อยงต่อเนื่อง แน่นอนว่จะเป็นอสิสระจกควมหิว ควมกระหย ควมกลัว และควมโศกเศร้ทงวัตถุทั้งปวง รวมทั้งควมหลงทั้งหมดแห่งควมเป็นอยู่ทงวัตถุ”

ชรี เชธันญะ มะฮพระบำุ ทรงแนะนำวิธีกรสดับฟังนี้ว่เป็นหนทงเพื่อกรรู้แจ้งแห่งตน ใน คะลิ ยุคปัจจุบันนี้ เป็นกรยกมกที่จะปฏิบัติตมหลักธรรมได้ตลอดและศึกษคัมภีร์พระเวทซึ่งได้แนะนำไว้ในอดีต อย่งไรก็ดี หกเรสดับฟังคลื่นเสียงของสวกผู้ยิ่งใหญ่ และ อาชารยะ ตรงนี้เท่นั้นจะปลดเปลื้องเรจกมลทินทงวัตถุทั้งปวง ฉะนั้น เชธันญะ มะฮพระบำุ ทรงแนะนำว่ควรฟังจกผู้ที่เชื่อถือได้ซึ่งเป็นสวกขององค์ภควน อย่งแท้จริง ฟังจกคนที่ทำเป็นอชีพจะไม่ช่วย หกฟังจกผู้รู้แจ้งอย่งแท้จริง แม่น้ำทิพย์เหมือนกับที่ไหลอยู่บนดวงจันทร์จะไหลเข้ไปในหูของเร นี่คืออุปมที่ใช้ในโศลกข้งต้นนี้

ดังที่ได้กล่วไว้ใน ภควัต-คีตา ว่ “นักวัตถุนิยมสมรถยกเลิกควมทะยนอยกทงวัตถุได้ก็ด้วยกรมสถิตอยู่ในคริชณะจิตสำนึกเท่นั้น” นอกจกจะพบกรปฏิบัติที่สูงกว่ มิฉะนั้น จะไม่สมรถยกเลิกกิจกรรมที่ตำกว่ ในโลกวัตถุทุกคนปฏิบัติอยู่ในกิจกรรมแห่งควมหลงของพลังงนเบื้องตำ แต่เมื่อมีโอกสได้รับรสกิจกรรมของพลังงนเบื้องสูงที่คริชณะทรงแสดง เช่นนี้เขจะลืมควมสุขที่ด้อยกว่ทั้งหมด เมื่อคริชณะตรัสที่สมรภูมิคุรุคเชทระ สำหรับนักวัตถุนิยมดูเหมือนว่เป็นเพียงกรสนทนกันระหว่งเพื่อนสองคน แต่อันที่จริงเป็นแม่น้ำทิพย์ที่ไหลจกพระโอษฐ์ของ ชรี คริชณะ อรจุนะได้สดับฟังคลื่นเสียงนี้จึงเป็นอิสระจกควมหลงแห่งปัญหทงวัตถุทั้งปวง

ในภคสิบสองของ ชรีมัด-บากะวะธัม บทที่สม โศลก 15 กล่ว่ “บุคคลผู้ปรรถนกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์ต่อองค์คริชณะ ที่ได้รับกรสรรเสริญด้วยคลื่นเสียงทิพย์ ควรสดับฟังเกี่ยวกับกรสรรเสริญและคุณสมบัติทิพย์ของพระองค์ เช่นนี้จะทำลยควมไม่เป็นสิริมงคลในหัวใจได้ทั้งหมดอย่งแน่นอน”

คาดหวังพระเมตตาจากองค์ภควาน

ในภคสิบ บทที่สิบสี่ โศลก 8 กล่วว่ “องค์ภควนที่รัก ผู้ใดที่รอคอยพระเมตตอันหที่สุดมิได้ของพระองค์อยู่ตลอดเวล และทนรับทุกข์จกผลบปที่ทำในอดีต ถวยควมเครพต่อพระองค์จกขั้วหัวใจ แน่นอนว่เขจะหลุดพ้นเพระเป็นสิทธิ์โดยชอบธรรม”

ข้อควมจก ชรีมัด-บากะวะธัม นี้ควรเป็นคู่มือของสวกทั้งหมด สวกไม่ควรคดหวังกรปลดเปลื้องจกผลบปทั้งปวงในอดีตโดยทันที ไม่มีพันธวิญญณใดจะเป็นอิสระจกประสบกรณ์แห่งผลบปเช่นนี้ได้ เพระควมเป็นอยู่ทงวัตถุหมยถึงได้รับควมสุขหรือควมทุกข์อย่งต่อเนื่องจกบุญกรรมในอดีต หกเขจบสิ้นกิจกรรมทงวัตถุจึงจะไม่มีกรเกิดอีกต่อไป เช่นนี้เป็นไปได้เมื่อเริ่มกิจกรรมคริชณะจิตสำนึกเท่นั้น เพระกิจกรรมเหล่นี้ไม่ผลิตผลกรรม ดังนั้น ทันทีที่สมบูรณ์ในคริชณะจิตสำนึกเขจะไม่มเกิดในโลกวัตถุนี้อีก สวกผู้ที่ยังไม่เป็นอิสระอย่งสมบูรณ์จกผลกรรมควรปฎิบัติคริชณะจิตสำนึกอย่งต่อเนื่องและจริงจัง แม้จะมีอุปสรรคมกมย เมื่อมีอุปสรรคเขควรเพียงแต่ระลึกถึงคริชณะและคดหวังพระเมตตจกพระองค์ นี่คือที่พึ่งเดียว หกสวกปฎิบัติให้วันเวลผ่นไปด้วยจิตวิญญณเช่นนี้ แน่นอนว่จะได้รับกรส่งเสริมให้ไปยังพระตำหนักขององค์ภควน จกกิจกรรมเหล่นี้ทำให้มีสิทธิ์เข้ไปในอณจักรขององค์ภควน คำที่ใช้ในโศลกนี้คือ ดายะ-บาค, ดายะ-บาค หมยถึงบุตรผู้มีสิทธิ์ตมกฎหมยในกรรับมรดกของบิด ลักษณะเดียวกัน สวกผู้บริสุทธิ์พร้อมฝ่ฟันภัยอันตรยทุกอย่งในกรปฏิบัติหน้ที่ในคริชณะจิตสำนึก ตรงนี้ทำให้มีคุณวุฒิตมกฎหมยในกรเข้ไปยังพระตำหนักทิพย์

การจำา

อย่งไรก็ดี หกบงคนสถปนจิตใจในควมสัมพันธ์อย่งต่อเนื่องกับ คริชณะ ควมสัมพันธ์เช่นนี้เรียกว่กรจำ ใน วิชณุ พุราณะ มีข้อควมอันสวยงมเกี่ยวกับกรจำนี้ว่ “เพียงแต่จำองค์ภควน มวลสิ่งมีชีวิตก็มีสิทธิ์เพื่อควมเป็นสิริมงคลทั้งปวง ฉะนั้น ให้ข้พเจ้ระลึกถึงหรือจำองค์ภควนผู้ไม่มีกรเกิดและเป็นอมตะเสมอ” ใน พัดมะ พุราณะ ได้อธิบยกรจำอันเดียวกันนี้ดังนี้ “ข้พเจ้ขอแสดงควมเครพอย่งสูงแด่องค์ภควนคริชณะ หกผู้ใดระลึกถึงหรือจำพระองค์ไม่ว่ในขณะตยหรือช่วงมีชีวิตอยู่ เขจะเป็นอิสระจกผลบปทั้งปวง”

การทำาสมาธิ

สมธิหมยถึงให้จิตใจคิดถึงรูปลักษณ์ขององค์ภควน คุณสมบัติขององค์ภควน กิจกรรมขององค์ภควน และกรรับใช้องค์ภควน สมธิมิได้หมยควมถึงสิ่งที่ไร้รูปลักษณ์หรือว่งเปล่ ตมวรรณกรรมพระเวท สมธิหมยถึงรูปลักษณ์ของพระวิชณุเสมอ

ใน นริสิมฮะ พุราณะ มีข้อควมกรทำสมธิอยู่ที่รูปลักษณ์ขององค์ภควนดังนี้ “กรทำสมธิโดยกรตั้งจิตมั่นอยู่ที่พระบทรูปดอกบัวขององค์ภควนได้รับกรยอมรับว่เป็นทิพย์ อยู่เหนือประสบกรณ์แห่งควมเจ็บปวดและควมสุขทงวัตถุ จกกรทำสมธิเช่นนี้ แม้เป็นคนชั่วหยบๆ สมรถได้รับกรจัดส่งจกผลบปแห่งชีวิต”

ใน วิชณุ-ดารมะ มีข้อควมเกี่ยวกับกรทำสมธิที่คุณสมบัติทิพย์ขององค์ภควน โดยกล่วว่ “บุคคลผู้ปฏิบัติคริชณะจิตสำนึกอยู่ตลอดเวล พร้อมทั้งระลึกถึงหรือจำคุณสมบัติทิพย์ขององค์ภควนจะเป็นอิสระจกผลบปทั้งปวง หลังจกสะอดหมดจดแล้วเขเหมะที่จะเข้ไปในอณจักรแห่งองค์ภควน” อีกนัยหนึ่ง ไม่มีผู้ใดสมรถเข้ไปในอณจักรแห่งองค์ภควนได้โดยไม่เป็นอิสระจกผลบปทั้งปวง เขสมรถหลีกเลี่ยงผลบปด้วยกรระลึกถึงหรือจำรูปลักษณ์ คุณสมบัติ ลีล ฯลฯ ขององค์ภควน

ใน พัดมะ พุราณะ มีข้อควมเกี่ยวกับกรจำหรือระลึกถึงกิจกรรมหรือลีลขององค์ภควนว่ “บุคคลผู้ทำสมธิอยู่ที่ลีลอันหวนชื่นและกิจกรรมอันน่อัศจรรย์ขององค์ภควนแน่นอนว่จะเป็นอิสระจกมลทินทงวัตถุทั้งปวง”

ใน พุราณะ บงเล่มมีหลักฐนว่ หกบงคนเพียงแต่ทำสมธิที่กิจกรรมแห่งกรอุทิศตนเสียสละเขบรรลุถึงผลที่ปรรถนและได้เห็นองค์ภควนซึ่งๆ หน้ สัมพันธ์กับตรงนี้มีเรื่องรวใน บระฮมะ-ไววารทะ พุราณะ ว่ ในเมืองพระทิชทนะพุระ ทงตอนใต้ของอินเดีย กลครั้งหนึ่ง มีพรหมณ์ค่อนข้งจนรูปหนึ่ง แม้จนแต่ก็มีควมพึงพอใจในตนเอง คิดว่มันเป็นบปกรรมเก่ในอดีตของตนและด้วยควมปรรถนของคริชณะที่ทำให้ไม่มีเงินหรือควมมั่งคั่งเพียงพอ ดังนั้น จึงไม่เสียใจในสถนภพที่ยกจนทงวัตถุ และใช้ชีวิตอย่งสงบสุข เขเป็นคนที่มีจิตใจเปิดเผยมก บงครั้งไปฟังปฐกถจกยอดดวงวิญญณผู้รู้แจ้ง ครั้งหนึ่ง ณ ที่ปฐกถ ขณะที่สดับฟังด้วยควมศรัทธมกเกี่ยวกับกิจกรรมของไวชณะวะ ได้รับข้อมูลว่ กิจกรรมเหล่นี้สมรถทำได้ด้วยกรทำสมธิ อีกนัยหนึ่ง หกไวชณะวะไม่สมรถใช้ร่งกยปฏิบัติกิจกรรมจริงได้ ก็สมรถทำสมธิที่กิจกรรมของไวชณะวะแล้วจะได้รับผลทั้งหมดเช่นเดียวกัน เพระพรหมณ์รูปนี้ค่อนข้งยกจน จึงตัดสินใจว่เพียงแต่จะทำสมธิที่กิจกรรมกรอุทิศตนเสียสละอันยิ่งใหญ่ และเริ่มปฏิบัติทันที

บงครั้งจะไปอบน้ำที่แม่น้ำโกดวะรี หลังจกอบน้ำแล้วเขจะไปนั่งยังที่ลับตคนริมฝังแม่น้ำและฝึกปฏิบัติบริหร พราณายามะ โยกะ บริหรลมปรณโดยทั่วไปและตั้งสมธิจิต กรบริหรลมปรณเหล่นี้หมยไว้เพื่อให้ตั้งมั่นจิตอยู่ ณ จุดหนึ่งโดยเฉพะแบบเครื่องจักรกล นี่คือผลของกรบริหรลมปรณพร้อมทั้งท่นั่งโยคะต่งๆ ในอดีต แม้คนธรรมดทั่วไปรู้วิธีตั้งมั่นจิตในกรระลึกถึงองค์ภค วน ดังนั้น พรหมณ์จึงทำเช่นนี้ เมื่อมีรูปลักษณ์ขององค์ภควนอยู่ภยในใจจึงเริ่มจินตนกรในสมธิว่แต่งตัวด้วยอภรณ์อันล้ำค่แด่พระองค์อย่งงดงม พร้อมทั้งเครื่องประดับ มงกุฎ และอื่นๆ จกนั้นก็ถวยควมเครพด้วยกรก้มลงกรบต่อหน้พระองค์ หลังจกแต่งตัวเสร็จก็จินตนกรว่ได้ล้งวัดอย่งสะอด หลังจกทำควมสะอดวัดแล้ว จินตนกรว่ได้เอเหยือกน้ำที่ทำมจกเงินและทองมกมยไปที่แม่น้ำและใส่น้ำอันศักดิ์สิทธิ์ ไม่เพียงแต่ใส่น้ำจกแม่น้ำโกดวะรีเท่นั้น แต่ยังไปเอน้ำจกแม่น้ำคงค ยะมุน นรมะด และคเวรี โดยทั่วไปไวชณะวะ ขณะบูชองค์ภควนจะนำน้ำทั้งหมดจกแม่น้ำเหล่นี้ด้วยกรภวนบทมนต์ พรหมณ์รูปนี้แทนที่จะภวนบทมนต์ กลับจินตนกรว่เอเหยือกน้ำเงินเหยือกน้ำทองไปเอน้ำจกแม่น้ำทั้งหมดนี้ด้วยตนเอง และยังเก็บสิ่งของอื่นๆ อีกมกมยเพื่อกรบูชเช่น ดอกไม้ ผลไม้ ธูป และกระแจะจันทร์ เขนำทุกสิ่งมวงต่อหน้พระปฏิม น้ำทั้งหมด ดอกไม้ และสิ่งที่มีกลิ่นหอมต่งๆ แล้วถวยให้พระปฏิมอย่งดีมกเพื่อให้พระองค์ทรงพอพระทัย จกนั้นถวย อาระทิ และปฏิบัติกิจกรรมทั้งหมดนี้ตมหลักธรรมอย่งถูกต้องตมกฎระเบียบในวิธีกรบูช

พรหมณ์จะปฏิบัติเช่นนี้เป็นประจำทุกวัน และทำอย่งต่อเนื่องเป็นเวลหลยๆ ปี วันหนึ่ง เขจินตนกรในสมธิว่ได้เตรียมปรุงข้วหวนผสมกับนมพร้อมน้ำตลและถวยให้แด่พระปฏิม อย่งไรก็ดี เขไม่พอใจนักที่จะถวยเพระข้วหวนเพิ่งปรุงเสร็จใหม่ๆ รู้สึกว่ยังร้อนอยู่ (ข้วหวนนี้ไม่ควรทนตอนร้อน รับประทนยิ่งเย็นยิ่งอร่อย) เนื่องจกเพิ่งปรุงเสร็จจึงอยกแตะดูว่พระองค์จะทรงรับประทนได้ไหม พอไปแตะโดนหม้อข้วหวน นิ้วก็พองไหม้ทันที เช่นนี้ทำให้สมธิแตก พอไปดูที่นิ้วก็เห็นมันไหม้จริง ตลึงด้วยควมอัศจรรย์ใจว่มันเกิดขึ้นได้อย่งไร เพระเพียงแต่ทำสมธิว่ไปแตะข้วหวนร้อน ไม่เคยคิดเลยว่นิ้วจะไหม้จริงๆ

ขณะที่คิดอยู่เช่นนี้ ที่ไวคุณธะ พระนรยณ์ทรงประทับอยู่กับเทพธิดแห่งโชคลภ ลัคชมี ทรงยิ้มและขำ เมื่อเห็นองค์ภควนทรงยิ้มเทพธิดแห่งโชคลภทั้งหมดที่ปรนนิบัติพระองค์อยู่ทรงถมด้วยควมสงสัยต่อพระนรยณ์ว่ได้เกิดอะไรขึ้น ทำไมทรงยิ้ม อย่งไรก็ดีพระองค์ไม่ตอบคำถม แต่ทรงส่งเครื่องบินจกไวคุณธะไปรับพรหมณ์ให้มปรกฎอยู่ต่อหน้ทันที เมื่อพรหมณ์ปรกฎอยู่ต่อหน้พระนรยณ์และเทพธิดแห่งโชคลภ องค์ภควนทรงเล่เรื่องรวทั้งหมดที่เกิดขึ้น พรหมณ์จึงโชคดีมกที่ได้มอยู่สถนที่นิรันดรไวคุณธะ อยู่ใกล้ชิดกับองค์ภควนและเหล่เทพธิดแห่งโชคลภของพระองค์ เช่นนี้แสดงให้เห็นถึงกรแผ่กระจยไปทั่วของพระองค์ ถึงแม้ทรงประทับอยู่ที่พระตำหนัก ทรงปรกฎอยู่ที่ไวคุณธะ พระองค์ยังทรงปรกฎอยู่ภยในหัวใจของพรหมณ์ขณะที่ทำสมธิอยู่กับพิธีบูช ดังนั้น เรสมรถเข้ใจได้ว่สิ่งของที่สวกถวยแม้ถวยด้วยกรทำสมธิ องค์ภควนทรงรับไว้ และกรกระทำเช่นนี้ช่วยให้เรได้รับผลสมดังใจปรรถน