คำสั่งสอนทั้งหมดที่ ชรีละ รูพะ โกสวมี ได้ถ่ยทอดให้มแล้วด้วยข้อควมกว้งๆ อจสรุปได้ดังนี้คือ ตรบใดที่ยังมีแนวโน้มเอียงไปทงวัตถุ หรือปรรถนจะกลืนเข้ไปในรัศมีทิพย์ เขจะไม่สมรถเข้ไปในอณเขตแห่งกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์ จกนั้น รูพะ โกสวมี ได้กล่วว่กรอุทิศตนเสียสละรับใช้เป็นทิพย์อยู่เหนือกรพิจรณทงวัตถุใดๆ ทั้งสิ้น และไม่จำกัดอยู่ในประเทศใด ชนชั้นใด สังคมใด หรือสถนกรณ์ใดโดยเฉพะ ดังที่ได้กล่วไว้ใน ชรีมัด-บากะวะธัม ว่ กรอุทิศตนเสียสละรับใช้เป็นทิพย์และไร้เหตุ กรอุทิศตนเสียสละรับใช้ปฏิบัติโดยไม่หวังผลกำไร สถนกรณ์ทงวัตถุจะมตรวจสอบไม่ได้ กรอุทิศตนเสียสละรับใช้เปิดไว้สำหรับมวลชีวิตโดยไม่มีกรแบ่งแยก และเป็นอชีพพื้นฐนเดิมแท้ของสิ่งมีชีวิต

ในยุคกลง หลังจกองค์นิทยนันดะผู้ใกล้ชิดที่ยิ่งใหญ่ขององค์เชธันญะทรงจกไป มีกลุ่มนักบวชอ้งว่พวกตนสืบทอดลงมจกนิทยนันดะ เรียกตนเองว่เป็นวรรณะ โกสวามี และยังอ้งอีกด้วยว่กรปฏิบัติและเผยแพร่กรอุทิศตนเสียสละรับใช้เป็นของวรรณะพวกตนโดยเฉพะเท่นั้น ซึ่งมีชื่อว่ นิทยนันดะ วัมชะ ดังนั้น พวกเขใช้อำนจอวดอ้งอย่งผิดธรรมชติเช่นนี้ได้ช่วงเวลหนึ่งเท่นั้น จนกระทั่ง ชรีละ บัคธิสิดดนธะ สะรัสวะที ทคุระ อาชารยะ หรือพระอจรย์ผู้ทรงพลังแห่ง โกดียะ ไวชณะวะ สัมพระดายะ ได้ทำลยแนวคิดนี้จนแตกกระจุย ได้มีกรต่อสู้กันอย่งหนักหน่วงช่วงเวลหนึ่ง แต่ประสบควมสำเร็จ ปัจจุบันนี้ได้สถปนกรปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้อย่งถูกต้องว่ไม่จำกัดอยู่ในเฉพะคนกลุ่มหนึ่งกลุ่มใด นอกจกนั้น ผู้ใดที่ปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ได้อยู่ในสถนภพของพรหมณ์ชั้นสูงเรียบร้อยแล้ว เช่นนี้ กรต่อสู้ของ ชรีละ บัคธิสิดดนธะ สะรัสวะที ทคุระ เพื่อขบวนกรนี้ประสบควมสำเร็จ

บนฐนแห่งสถนภพของท่น ปัจจุบันนี้ทุกคนสมรถมเป็น โกดียะ ไวชณะวะ จกส่วนใหนของโลกหรือจกส่วนใหนของจักรวลก็ได้ ใครที่เป็นไวชณะวะผู้บริสุทธิ์สถิตย์อยู่ในสถนภพทิพย์ ฉะนั้น คุณสมบัติสูงสุดในโลกวัตถุคือระดับแห่งควมดี บุคคลเช่นนี้ก็บรรลุถึงแล้ว ขบวนกรคริชณะจิตสำนึกในโลกตะวันตกของเรมีฐนอยู่ที่ข้อเสนอของ ชรีละ บัคธิสิดดนธะ สะรัสวะที โกสวมี พระบุพดะ พระอจรย์ทิพย์ของเรนี้ จกควมน่เชื่อถือได้ของท่น เรขออ้งสมชิกจกทุกหมู่เหล่แห่งประเทศต่งๆ ทงตะวันตก พวกที่สมมุติว่เป็นพรหมณ์ได้อ้งว่คนที่ไม่เกิดในตระกูลพรหมณ์จะรับสยมงคลไม่ได้ และไม่สมรถเป็นไวชณะวะระดับสูงได้ แต่เรไม่ยอมรับทฤษฎีนี้ เพระ รูพะ โกสวมี พร้อมทั้งอำนจแห่งพระคัมภีร์ต่งๆ ไม่สนับสนุน

ชรีละ รูพะ โกสวมี กล่ว ณ ที่นี้โดยเฉพะว่ จกกรเกิดทุกคนมีสิทธิ์มปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้และมีคริชณะจิตสำนึก ท่นได้ให้หลักฐนมกมยจกพระคัมภีร์หลยเล่ม และได้อ้งอิงข้อควมโดยเฉพะจก พัดมะ พุราณะ ซึ่งนักปรชญ์ วะสิชทะ กล่วกับกษัตริย์ ดิลีพะ ว่ “กษัตริย์ที่รัก ทุกคนมีสิทธิ์ปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ เหมือนกับที่เขมีสิทธิ์อบน้ำตอนเช้ตรู่ในเดือน มกะ (ธันวคม-มกรคม)” ยังมีหลักฐนอีกใน สคันดะ พุราณะ ในส่วนของ คาชี-คัณดะ กล่วว่ “ในประเทศ มะยูรัดวะจะ คนชั้นต่ำซึ่งพิจรณว่ต่ำกว่ชูดระ ได้รับกรอุปสมบทในวัฒนธรรมไวชณะวะแห่งกรอุทิศตนเสียสละรับใช้เช่นกัน และเมื่อแต่งตัวอย่งเหมะสม เจิม ทิละคะ บนร่งกย มีประคำอยู่ในมือและมีประคำประดับที่คอ แลดูเหมือนว่มจกไวคุณธะ อันที่จริง พวกท่นดูสวยงมมกจนข้มพ้นพรหมณ์ธรรมดทั่วไปในทันที”

ดังนั้น ไวชณะวะเป็นพรหมณ์โดยปริยย แนวคิดนี้ สะนทะนะ โกสวมี ได้ให้กรสนับสนุนไว้ในหนังสือของท่น ฮะริ-บัคธิ-วิลาสะ ซึ่งเป็นคู่มือของไวชณะวะ ท่นได้กล่วไว้อย่งชัดเจน ณ ที่นั้นว่ ผู้ใดที่อุปสมบทอย่งถูกต้องในวัฒนธรรม ไวชณะวะแน่นอนว่เป็นพรหมณ์ เหมือนกับโลหะ คัมสะ (โลหะทำระฆัง) สมรถเปลี่ยนมเป็นทองคำได้เมื่อนำมผสมกับเมอร์คิวรี่ พระอจรย์ทิพ์ที่เชื่อถือได้ภยใต้กรนำของผู้มีอำนจเชื่อถือได้สมรถเปลี่ยนใครก็ได้ให้มอยู่ในวัฒนธรรมไวชณะวะเพื่อเขอจเปลี่ยนมอยู่ในสถนภพสูงสุดของพรหมณ์โดยธรรมชติ

อย่งไรก็ดี ชรีละ รูพะ โกสวมี เตือนเรว่ หกบุคคลได้รับกรอุปสมบทอย่งถูกต้องโดยพระอจรย์ทิพย์ที่เชื่อถือได้ เขไม่ควรคิดว่เพียงแต่อุปสมบทแล้วดังนั้น ภรกิจก็เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว เขยังต้องปฏิบัติตมหลักธรรมด้วยควมระมัดระวังเป็นอย่งยิ่ง หกหลังจกยอมรับพระอจรย์ทิพย์และอุปสมบทแล้วไม่ปฏิบัติตมหลักธรรมแห่งกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ เขจะตกลงต่ำอีกครั้งหนึ่ง ต้องขยันจำไว้ว่ตนเองเป็นละอองอณูแห่งพระวรกยทิพย์ของคริชณะ จึงเป็นหน้ที่ของละอองอณูที่ต้องรับใช้ส่วนที่สมบูรณ์หรือคริชณะ หกเรไม่ถวยกรรับใช้แด่ คริชณะ เช่นนี้เรจะตกลงต่ำอีกครั้ง อีกนัยหนึ่ง กรอุปสมบทเพียงอย่งเดียวไม่ได้พัฒนให้มอยู่ในสถนภพของพรหมณ์ชั้นสูง เรต้องปฏิบัติตมหน้ที่และปฏิบัติตมหลักธรรมอย่งเคร่งครัดด้วย

ชรีละ รูพะ โกสวมี ยังกล่วอีกว่ หกบุคคลปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้อย่งสม่ำเสมอ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องตกลงต่ำ แต่ถ้หกโดยสถนกรณ์เกิดตกต่ำขึ้นม ไวชณะวะไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยวกับพิธีกรรม พรายัชชิิททะ เพื่อทำให้บริสุทธิ์ หกบงคนตกลงต่ำจกหลักธรรมแห่งกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ เขไม่จำเป็นต้องไปทำพิธี พรายัชชิททะ เพื่อแก้ผิด เขเพียงแต่ต้องปฏิบัติตมหลักธรรมแห่งกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ เท่นี้ก็เพียงพอแล้วที่จะกลับคืนสู่สถนภพเดิม นี่คือควมเร้นลับของวัฒนธรรมไวชณะวะหรือวัฒนธรรมแห่่งกรอุทิศตนเสียสละ

ในภคปฏิบัติ มีอยู่สมวิธีที่จะพัฒนให้มถึงระดับจิตสำนึกทิพย์ เรียกว่ คารมะ กยานะ และ บัคธิ พิธีกรรมต่งๆ อยู่ในสยของ คารมะ วิธีกรคดคะเน อยู่ในสยของ กยานะ ผู้ปฏิบัติ บัคธิ กรอุทิศตนเสียสละรับใช้ต่อองค์ภควน ไม่จำเป็นต้องมีอะไรไปเกี่ยวข้องกับ คารมะ หรือ กยานะ ได้อธิบยไว้แล้วว่ กรอุทิศตนเสียสละรับใช้ที่บริสุทธิ์ไม่เจือปนกับ คารมะ หรือ กยานะ แม้แต่น้อย บัคธิ ไม่ควรเจือปนด้วยกรคดคะเนทงปรัชญหรือพิธีบวงสรวงต่งๆ

สัมพันธ์กับตรงนี้ ชรีละ รูพะ โกสวมี ได้ให้หลักฐนจก ชรีมัด-บากะวะธัมภคสิบเอ็ด บทที่ยี่สิบเอ็ด โศลก 2 คริชณะตรัสกับอุดดะวะว่ “มีคุณสมบัติกับขดคุณสมบัติอจจำแนกได้ดังนี้คือ ผู้มีวุฒิภวะในกรปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้จะไม่มีวันไปพึ่งวิธีแห่งกิจกรรมเพื่อผลทงวัตถุ หรือวิธีกรคดคะเนทงปรัชญ หกเขยึดมั่นอยู่กับกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ และปฏิบัติตนตมหลักธรรมที่ผู้เชื่อถือได้และ อารชารยะ ให้ไว้ นี่คือคุณสมบัติที่ดีที่สุด”

ข้อควมนี้ ชรีมัด-บากะวะธัม ภคหนึ่ง บทที่ห้ โศลก 17 ได้สนับสนุนไว้ ซึ่ง ชรี นระดะ มุนิ แนะนำ วิยสเดวะ ว่ “แม้หกบุคคลไม่ปฏิบัติตมหน้ที่อชีพที่กำหนดไว้โดยเฉพะ แต่มพึ่งพระบทรูปดอกบัวของ ฮะริ (คริชณะ) โดยตรงทันที จะไม่มีอะไรผิดพลดในส่วนของเข และในทุกสถนกรณ์ สถนภพของเขปลอดภัย แม้หกไปคบคนพลทำให้ตกต่ำขณะปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ หรือแม้หกเขทำไม่สำเร็จเสร็จสิ้นสมบูรณ์ในกรอุทิศตนเสียสละรับใช้และตยก่อนเวลอันควร เขไม่สูญเสียอะไรเลย บุคคลผู้ปฏิบัติตมหน้ที่อชีพของตนใน วารณะ และ อาชรามะ โดยปรศจกคริชณะจิตสำนึก อันที่จริง เขไม่ได้รับผลประโยชน์ที่แท้จริงของชีวิตมนุษย์” คำอธิบยคือ พันธวิญญณทั้งหมดที่ทำกิจกรรมอย่งบ้คลั่งเพื่อสนองประสทสัมผัส โดยไม่รู้ว่วิธีนี้จะไม่ช่วยให้เขออกจกมลทินทงวัตถุ และรงวัลที่ได้รับคือกรเกิดและกรตยซ้ำซกเท่นั้น

ในภคห้ของ ชรีมัด-บากะวะธัม ริชะบะเดวะกล่วกับบุตรของตนอย่งชัดเจนว่ “บุคคลผู้ปฏิบัติเพื่อผลทงวัตถุต้องยอมรับกรเกิดและกรตยซ้ำซก จนกว่จะพัฒนควมรู้สึกแห่งควมรักต่อวสุเดวะ มิฉะนั้น ไม่ต้องพูดถึงว่จะออกไปจกกฎอันเข้มงวดของธรรมชติวัตถุได้อย่งไร” ดังนั้น ผู้ใดที่ปฏิบัติตมอชีพหน้ที่ใน วารณะ และ อาชระมะ ของตนอย่งจริงจัง และไม่พัฒนควมรักต่อองค์ภควน วสุเดวะ ควรเข้ใจว่ได้ทำให้ชีวิตในร่งมนุษย์สูญเสียไปโดยเปล่ประโยชน์

ได้ยืนยันไว้ใน ภคสิบเอ็ด ของ ชรีมัด-บากะวะธัม บทที่สิบเอ็ด โศลก 32 องค์ภควนตรัสกับอุดดะวะ ว่ “อุดดะวะที่รัก คนที่มพึ่งข้ด้วยกรศิโรรบโดยสมบูรณ์และปฏิบัติตมคำสอนของข้ ยกเลิกอชีพหน้ที่กรงนทั้งหมด พิจรณว่เป็นบุคคลชั้นหนึ่ง” จกข้อควมนี้ขององค์ภควน เข้ใจว่ผู้คนโดยทั่วไปจะชื่นชอบเรื่องกรทำบุญ ให้ทน จริยธรรม ศีลธรรม กรเมือง และกิจกรรมเพื่อสังคมสงเคระห์ เช่นนี้ อจพิจรณว่เป็นคนดีตมกรคำนวณของโลกวัตถุ แต่เรเรียนรู้จก ชรีมัด-บากะวะธัม และ คัมภีร์พระเวทเล่มอื่นๆ ที่เชื่อถือได้ว่ หกบุคคลเพียงแต่มี คริชณะจิตสำนึกและปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ พิจรณว่สถิตดีกว่พวกที่ปฏิบัติกรทำบุญ ให้ทน มีศีลธรรม มีจริยธรรม และกิจกรรมเพื่อสังคมสงเคระห์อื่นๆ เป็นใหนๆ

ประเด็นเดียวกันนี้ ได้ยืนยันชัดเจนขึ้นไปอีกใน ชรีมัด-บากะวะธัม ภคสิบเอ็ด บทที่ห้ โศลก 41 ซึ่ง คะระบจะนะ มุนิ กล่วกับ มะฮรจะ นิมิ ดังนี้ “กษัตริย์ที่รัก หกผู้ใดยกเลิกหน้ที่อชีพกรงนของตนตมที่กำหนดไว้สำหรับ วารณะ และ อาชระมะ แล้วมศิโรรบโดยมพึ่งพระบทรูปดอกบัวขององค์ภควนอย่งสมบูรณ์ บุคคลนี้จะไม่เป็นหนี้ผู้ใดอีกต่อไป ไม่มีพันธกรณีต้องทำกิจกรรมใดๆ ที่เรต้องรับใช้ยอดนักปรชณ์ บรรพบุรุษ สิ่งมีชีวิต สมชิกในครอบครัว และในสังคม เขไม่จำเป็นต้องทำพิธีบูช (ยะกยะ) ห้อย่ง เพื่อชะล้งบป เพียงแต่ปฏิบัติกรอุทิศตนเสียสละรับใช้ เขก็เป็นอิสระจกพันธกรณีทั้งปวง” คำอธิบยคือทันทีที่บุคคลเกิด เขเป็นหนี้บุญคุณจกหลยแหล่ง เป็นหนี้ต่อยอดนักปรชญ์ที่ได้รับประโยชน์จกกรอ่นคัมภีร์ที่เชื่อถือได้และหนังสือของพวกท่น ตัวอย่งเช่น เรได้รับประโยชน์จกหนังสือที่วิยสะเดวะเขียนมกมย วิยสเดวะได้ให้คัมภีร์พระเวททั้งหมดแก่เร ก่อนที่วิยสะเดวะจะเขียน กรเรียนวรรณกรรมพระเวทใช้วิธีฟังเอ สวกเรียน มันทระ หรือบทมนต์ได้อย่งรวดเร็วด้วยกรฟัง ไม่ใช่กรอ่น ต่อม วิยสะเดวะ คิดว่เขียนคัมภีร์พระเวทขึ้นมจะดีกว่ เพระในยุคนี้คนมีควมจำสั้น ไม่สมรถจำคำสั่งสอนที่พระอจรย์ทิพย์ให้มได้ทั้งหมด ดังนั้น ท่นจึงให้ควมรู้พระเวททั้งหมดมในรูปของหนังสือ เช่น พุราณะ เวดานธะ มะฮาบาระทะ และ ชรีมัด-บากะวะธัม

ยังมีนักปรชญ์อื่นๆ อีกมกมย เช่น ชังคะรชรยะ, โกทะมะ มุนิ, และ นระดะ มุนิ ซึ่งเรเป็นหนี้บุญคุณเพระเรฉวยประโยชน์จกควมรู้ของพวกท่น เช่นเดียวกัน เรก็เป็นหนี้บุญคุณบรรพบุรุษเพระเรเกิดในครอบครัวโดยเฉพะ ฉวยประโยชน์และมรดกทรัพย์สินทั้งหมด ดังนั้น เรจิึงเป็นหนี้บรรพบุรุษและต้องถวย พินดะ (พระสาดะ) หลังจกที่พวกท่นตยไป เรเป็นหนี้ผู้คนทั่วไปด้วยเช่นกัน รวมทั้งบรรดญติๆ เพื่อนๆ และแม้แต่สัตว์เช่นโคและสุนัขที่รับใช้เรมมกมย

เช่นนี้ เรเป็นหนี้บุญคุณเหล่เทวด บรรพบุรุษ นักปรชญ์ สัตว์ และสังคมโดยทั่วไป มันเป็นหน้ที่ที่เรต้องชดใช้ทั้งหมดด้วยกรปฏิบัติรับใช้อย่งถูกต้องเหมะสม แต่จกกรกระทำเพียงสิ่งเดียวคืออุทิศตนเสียสละรับใช้ หกผู้ใดยกเลิกพันธกรณีทั้งหมดและเพียงแต่ศิโรรบต่อองค์ภควน เขจะไม่เป็นหนี้บุญคุณใครอีกต่อไป และไม่มีพันธกรณีใดๆ ทั้งสิ้นต่อแหล่งประโยชน์ที่ได้รับม

ใน ภควัต-คีตา เช่นกัน องค์ภควนตรัสว่ “ยกเลิกอชีพกรงนทั้งหมด และเพียงแต่ศิโรรบต่อข้ ข้รับประกันว่จะปกป้องเธอจกผลบปทั้งปวง” บงคนอจคิดว่เพระศิโรรบต่อองค์ภควนแล้วจะไม่สมรถรับใช้ต่อพันธกรณีอื่นๆ แต่องค์ภควนตรัสซ้ำแล้วซ้ำอีกว่ “จงอย่ลังเลใจ จงอย่คิดว่เพระยกเลิกกร กระทำอย่งอื่นทั้งหมดแล้วเธอจะมีควมผิดในชีวิต อย่ไปคิดเช่นนั้น ข้จะปกป้องเธอด้วยประกรทั้งปวง” คริชณะทรงรับประกันเช่นนี้ไว้ใน ภควัต-คีตา

มีหลักฐนเพิ่มเติมใน อกัสทยะ-สัมฮิทา ว่ “ดังที่กฎเกณฑ์ศีลธรรมของพระคัมภีร์ไม่จำเป็นสำหรับผู้หลุดพ้นแล้ว หลักพิธีกรรมที่กำหนดไว้ในภคผนวกของคัมภีร์พระเวทก็ไม่จำเป็นสำหรับผู้ปฏิบัติรับใช้พระรมอย่งถูกต้อง” อีกนัยหนึ่ง สวกของพระรมหรือของคริชณะเป็นผู้หลุดพ้นเรียบร้อยแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตมหลักศีลธรรมทั้งหมดที่กล่วไว้ในส่วนของพิธีกรรมในวรรณกรรมพระเวท

เช่นเดียวกัน ในภคสิบเอ็ด ของ ชรีมัด-บากะวะธัม บทที่ห้ โศลก 42 คะระบจะนะ มุนิ กล่วกับกษัตริย์นิมิว่ “กษัตริย์ที่รัก บุคคลผู้ยกเลิกกรบูชเทวดและมุ่งพลังงนของตนในกรอุทิศตนเสียสละรับใช้องค์ภควนโดยสมบูรณ์ เป็นที่รักยิ่งของพระองค์ แต่โดยบังเอิญหรือโดยบกพร่องที่ไปทำในสิ่งที่ต้องห้ม เขไม่จำเป็นต้องเข้ไปทำพิธีเพื่อให้บริสุทธิ์ขึ้น เพระองค์ภควนผู้ประทับอยู่ภยในหัวใจทรงมีพระเมตตในอุบัติเหตุที่ผิดพลดของสวกและแก้ไขเขจกภยใน” ได้ยืนยันไว้หลยที่เช่นกันใน ภควัต-คีตา ว่ องค์ภควนคริชณะสนพระทัยดูแลสวกเป็นพิเศษ และทรงเน้นโดยประกศว่ ไม่มีสิ่งใดสมรถทำให้สวกตกลงต่ำได้ เพระพระองค์ทรงคอยปกป้องพวกเขอยู่ตลอดเวล