ในภาคผนวกของวรรณกรรมพระเวทมีอาบัติสามสิบสองประการในการรับใช้องค์ภควานดังนี้ 1. ไม่ควรนั่งบนรถ บนเกี้ยว หรือใส่รองเท้าเข้าไปในวัดของพระปฏิมา 2. ไม่ควรละเลยการถือปฏิบัติฉลองวันสำาคัญต่างๆ เพื่อให้องค์ภควานทรงพอพระทัย เช่นวัน จันมาชธะมี และวัน ระธะ-ยาทรา 3. ไม่ควรหลีกเลี่ยงการก้มลงกราบต่อหน้าพระปฏิมา 4. ไม่ควรเข้าไปในวัดเพื่อบูชาองค์ภควานโดยไม่ล้างมือและเท้าหลังจากรับประทานอาหาร 5. ไม่ควรเข้าไปในวัดในขณะที่มีมลทิน (ตามวรรณกรรมพระเวทหากคนในครอบครัวตายทุกคนในครอบครัวจะมีมลทินระยะเวลาหนึ่งแล้วแต่วรรณะ ตัวอย่างเช่น หากครอบครัวเป็น บราฮมะณะ ระยะที่มีมลทินสิบสองวัน เป็น คชัทริยะ และ ไวชยะ สิบห้าวัน และ ชูดระ สามสิบวัน) 6. ไม่ควรก้มลงกราบด้วยมือข้างเดียว 7. ไม่ควรเดินทักษิณาวรรตต่อหน้า ชรี คริชณะ (วิธีการเดินทักษิณาวรรตรอบวัดคือควรเริ่มต้นจากพระหัตถ์ขวาของพระปฏิมาผู้ทรงเป็นประธานของวัดและเดินไปรอบ ควรเดินนอกโครงสร้างวัดอย่างน้อยวันละสามครั้ง) 8. ไม่ควรยืดเท้าต่อหน้าพระปฏิมา 9. ไม่ควรนั่งต่อหน้าพระปฏิมาในท่าที่ใช้มือไปจับข้อเท้า ข้อศอก หรือหัวเข่า 10. ไม่ควรนอนต่อหน้าพระปฏิมาคริชณะ 11. ไม่ควรรับประทาน พระสาดะ ต่อหน้าพระปฏิมา 12. ไม่ควรพูดปดต่อหน้าพระปฏิมา 13. ไม่ควรพูดเสียงดังต่อหน้าพระปฏิมา 14. ไม่ควรคุยกันต่อหน้าพระปฏิมา 15. ไม่ควรร้องไห้หรือทำาเสียงโหยหวนต่อหน้าพระปฏิมา 16. ไม่ควรถกเถียงหรือชกต่อยกันต่อหน้าพระปฏิมา 17. ไม่ควรต่อว่าคนอื่นต่อหน้าพระปฏิมา 18. ไม่ควรให้เงินขอทานต่อหน้าพระปฏิมา 19. ไม่ควรกล่าวคำารุนแรงกับคนอื่นต่อหน้าพระปฏิมา 20. ไม่ควรสวมใส่ขนสัตว์ต่อหน้าพระปฏิมา 21. ไม่ควรสรรเสริญหรือเยินยอผู้อื่นต่อหน้าพระปฏิมา 22. ไม่ควรกล่าวคำาหยาบต่อหน้าพระปฏิมา 23. ไม่ควรผายลมต่อหน้าพระปฏิมา 24. ไม่ควรเพิกเฉยในการบูชาพระปฏิมาตามที่ตนทำาได้ (ใน ภควัต-คีตา กล่าวว่าองค์ภควานทรงพอพระทัยหากสาวกเพียงแต่ถวายใบไม้และน้ำานิดหน่อยให้แด่พระองค์ สูตรที่ทรงให้ไว้นี้เป็นสากลใช้ได้โดยทั่วไปแม้แต่คนจนที่สุด เช่นนี้ ไม่ได้หมายความว่าผู้ที่มีกำาลังพอที่จะบูชาพระองค์ได้เป็นอย่างดี แต่เอาวิธีนี้ไปใช้และพยายามทำาให้พระองค์ทรงพอพระทัยด้วยการถวายน้ำาและใบไม้หนึ่งใบ หากมีกำาลังเพียงพอเราควรถวายการประดับประดาและตกแต่งอย่างงดงาม ใช้ดอกไม้สวยๆ ถวายอาหารที่เอร็ดอร่อย และปฏิบัติตามพิธีกรรมทั้งหมด ไม่ใช่ว่าเราควรพยายามทำาให้องค์ภควานทรงพอพระทัยด้ยการถวายน้ำานิดหน่อยและใบไม้หนึ่งใบ และใช้เงินไปทั้งหมดเพื่อสนองประสาทสัมผัสของตนเอง) 25. เราไม่ควรรับประทานอะไรที่ไม่ถวายให้คริชณะก่อน 26. ไม่ควรพลาดในการถวายผลไม้และธันญพืชสดใหม่ตามฤดูกาล 27.หลังจากปรุงอาหารแล้ว ไม่ควรแจกจ่ายอาหารให้ผู้ใดจนกว่าจะถวายให้พระปฏิมาก่อน 28. ไม่ควรนั่งหันหลังให้พระปฏิมา 29. ไม่ควรถวายความเคารพแด่พระอาจารย์ทิพย์เงียบๆ อีกนัยหนึ่ง เราควรถวายบทมนต์แสดงความเคารพต่อพระอาจารย์ด้วยการเปล่งเสียงดัง 30. ไม่ควรบกพร่องในการกล่าวคำาสรรเสริญต่อหน้าพระอาจารย์ทิพย์ 31. ไม่ควรสรรเสริญตนเองต่อหน้าพระอาจารย์ทิพย์ 32. ไม่ควรเย้ยหยันเทวดาต่อหน้าพระปฏิมา

นี่คืออาบัติสามสิบสองประการ นอกจากนี้ยังมีอาบัติที่กล่าวไว้ใน วะราฮะ พุราณะ ดังนี้ 1. ไม่ควรสัมผัสกับพระปฏิมาในห้องมืด 2. ไม่ควรละเลยในการปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดในการบูชาพระปฎิมา 3. ไม่ควรเข้าไปในวัดของพระปฏิมาโดยไม่ให้เสียงบางอย่างก่อน 4. ไม่ควรถวายอาหารที่สุนัขหรือสัตว์ที่ต่ำากว่าเห็นให้พระปฏิมา 5. ขณะบูชาห้ามทำาลายความเงียบ 6. ไม่ควรถ่ายปัสสาวะหรืออุจจาระขณะทำาพิธีบูชา 7. ไม่ควรถวายธูปโดยไม่ถวายดอกไม้ 8. ไม่ควรถวายดอกไม้ที่ไร้กลิ่นหอมซึ่งไม่มีค่า 9. ไม่ควรละเลยในการล้างเท้าให้สะอาดเป็นประจำาทุกวัน 10. หลังจากมีเพศสัมพันธ์อย่าเดินดิ่งเข้าไปในวัด 11. ไม่ควรแตะต้องสตรีขณะที่มีประจำาเดือน 12. ไม่ควรเดินเข้าไปในวัดหลังจากสัมผัสกับซากศพ 13. ไม่ควรสวมใส่เสื้อผ้าสีแดง สีฟ้า หรือผ้าที่ยังไม่ซักเข้าไปในวัด 14. ไม่ควรเข้าไปในวัดหลังจากเห็นศพ 15. ไม่ควรผายลมในวัด 16. ไม่ควรโกรธภายในวัด 17. หลังจากไปป่าช้าไม่ควรเข้าวัด 18. ไม่ควรเรอต่อหน้าพระปฎิมา 19. ไม่ควรสูบกัญชา (กันจา) 20. ไม่ควรเสพยาฝิ่นหรือสิ่งเสพติดคล้ายกันนี้ 21. ไม่ควรเข้าไปในห้องของพระปฏิมาหรือสัมผัสพระวรกายของพระปฏิมาหลังจากทาน้ำามันไปทั่วตัวเอง 22. ไม่ควรไม่แสดงความเคารพต่อพระคัมภีร์ที่สอนเกี่ยวกับความยิ่งใหญ่สูงสุดขององค์ภควาน 23. ไม่ควรแนะนำาคัมภีร์ตรงกันข้ามใดๆ 24. ไม่ควรเคี้ยวหมากต่อหน้าพระปฏิมา 25. ไม่ควรถวายดอกไม้ที่เก็บไว้ในหม้อที่ไม่สะอาด 26. ไม่ควรบูชาองค์ภควานขณะที่นั่งบนพื้นเปล่า ต้องมีที่รองนั่งหรือมีพรม 27. ไม่ควรสัมผัสกับพระปฏิมาก่อนอาบน้ำาให้สะอาดเรียบร้อย 28. ไม่ควรประดับหน้าผากด้วย ทิละคะ สามเส้น 29. ไม่ควรเข้าวัดโดยไม่ล้างมือล้างเท้า

กฎเกณฑ์อื่นๆ คือ ไม่ควรถวายอาหารที่ไม่ได้ปรุงโดยไวชณะวะ ไม่ควรบูชาพระปฎิมาต่อหน้าผู้ไม่ใช่สาวก และไม่ควรปฏิบัติตนบูชาองค์ภควานขณะที่เห็นผู้ไม่ใช่สาวก ควรเริ่มบูชา เทพกะณะพะทิ ผู้ทรงขจัดอุปสรรคทั้งปวงในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ ใน บระฮมะ-สัมฮิทา กล่าวว่า กะณะพะทิทรงบูชาพระบาทรูปดอกบัวขององค์นริสิมฮะเดวะ จึงเป็นสิริมงคลสำาหรับสาวกในการขจัดอุปสรรคทั้งปวง ดังนั้น สาวกทั้งหมดควรบูชากะณะพะทิ หากน้ำาถูกสัมผัสด้วยเล็บหรือนิ้วมือไม่ควรนำามาสรงให้พระปฏิมา ขณะที่สาวกมีเหงื่อออกไม่ควรบูชาพระปฏิมา ลักษณะเดียวกันยังมีข้อห้ามอื่นๆ อีกมากมาย ตัวอย่างเช่น ไม่ควรเดินข้ามดอกไม้ที่ถวายให้พระปฏิมา และไม่ควรสาบานในนามขององค์ภควาน เหล่านี้คืออาบัติต่างๆ ในการปฏิบัติอุทิศตนเสียสละรับใช้ เราควรหลีกเลี่ยงด้วยความระมัดระวัง

ใน พัดมะ พุราณะ กล่าวว่า แม้บุคคลผู้มีความบาปโดยสมบูรณ์ หากเพียงแต่ศิโรราบต่อองค์ภควานจะได้รับการปกป้องอย่างบริบูรณ์ ดังนั้นเป็นที่ยอมรับว่าผู้ที่ศิโรราบต่อองค์ภควานจะเป็นอิสระจากผลบาปทั้งปวง แม้บุคคลที่ทำาอาบัติต่อองค์ภควานยังได้รับการจัดส่งด้วยเพียงแต่มาพึ่งพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ ฮะเร คริชณะ ฮะเร คริชณะ คริชณะ คริชณะ ฮะเร ฮะเร/ ฮะเร รามะ ฮะเร รามะ รามะ รามะ ฮะเร ฮะเร อีกนัยหนึ่ง การร้องเพลงภาวนา ฮะเร คริชณะ ได้ผลดีในการขจัดความบาปทั้งปวง แต่ถ้าหากว่าทำาอาบัติต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน จะทำาให้หมดโอกาสที่จะได้รับการจัดส่ง

อาบัติในการร้องเพลงภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์มีดังนี้ 1. สบประมาทสาวกผู้อุทิศชีวิตเพื่อเผยแพร่พระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน 2. พิจารณาพระนามของเทวดา เช่น พระศิวะ และ พระพรหม ว่าเทียบเท่าหรือเป็นอิสระจากพระนามของพระวิชณุ (บางครั้งคนที่ไม่เชื่อในองค์ภควานคิดว่าเทวดาองค์ใหนก็ดีเท่ากับองค์ภควาน วิชณุ แต่คนที่เป็นสาวกรู้ว่าไม่มีเทวดาองค์ใด ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่แค่ใหน จะดีเท่าองค์ภควานโดยเสรี ฉะนั้น หากคิดว่าเขาสามารถภาวนา “คาลี, คาลี” หรือ “ดุรกา, ดุรกา” แล้วจะเหมือนกับการภาวนา ฮะเร คริชณะ เช่นนี้เป็นอาบัติที่ร้ายแรงที่สุด) 3. ไม่เชื่อฟังคำาสั่งของพระอาจารย์ทิพย์ 4. สบประมาทวรรณกรรมพระเวท หรือวรรณกรรมที่เจริญรอยตามคัมภีร์พระเวท 5. พิจารณาว่าพระบารมีในการภาวนา ฮะเร คริชณะ เป็นเพียงจินตณา การ 6. ให้การตีความต่อพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน 7. ทำาบาปด้วยพลังแห่งพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน (อย่าคิดว่าจากการภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควานแล้วได้เป็นอิสระจากผลบาปทั้งปวง จากนั้นไปทำาบาปใหม่ เสร็จแล้วมา ภาวนา ฮะเร คริชณะ เพื่อลบล้างบาป แนวคิดที่อันตรายเช่นนี้เป็นบาปมหันต์ ควรหลีกเลี่ยง) 8. พิจารณาว่าการภาวนา ฮะเร คริชณะ เป็นหนึ่งในพิธีมงคลเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุที่แนะนำาไว้ในวรรณกรรมพระเวท (คารมะ-คาณดะ) 9. สอนผู้ไม่มีศรัทธาเกี่ยวกับพระบารมีของพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ (ทุกคนสามารถมาร่่วมร้องเพลงภาวนาพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ขององค์ภควาน แต่ในตอนเริ่มแรกไม่ควรสอนเกี่ยวกับพลังทิพย์ขององค์ภควาน พวกที่มีบาปหนามากจะไม่ชื่นชอบพระบารมีทิพย์ของพระองค์ ฉะนั้น ไม่ควรสอนเรื่องนี้จะดีกว่า) 10. ไม่มีความศรัทธาโดยสมบูรณ์ในการภาวนาพระนามอัสศักดิ์สิทธิ์ และยังคงยึดติดอยู่กับวัตถุหลังจากเข้าใจคำาสั่งสอนมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้

ทุคนที่อ้างว่าตนว่าเป็นไวชณะวะต้องปกป้องระวังอาบัติเหล่านี้ เพื่อให้บรรลุถึงผลสำาเร็จดังใจปรารถนาอย่างรวดเร็ว