ในบรรดาตัวอักษรข้าคือ อักษร อ ในบรรดาคำผสมข้าคือ คำผสมคู่ ข้าคือ กาลเวลาที่ไม่มีวันสิ้นสุดด้วยเช่นกัน และในบรรดาผู้สร้างข้าคือ พระพรหม

อ-การ อักษรตัวแรกในภาษาสันสกฤตเป็นจุดเริ่มต้นของวรรณกรรมพระเวท ปราศจาก อ-การ ไม่มีอะไรทำเสียงขึ้นมาได้ ฉะนั้นจึงเป็นจุดเริ่มต้นของเสียงในภาษาสันสกฤตมีคำผสมมากมายเช่นกันซึ่งคำผสมคู่ เช่น ราม-กฺฤษฺณ เรียกว่า ทฺวนฺทฺว ในคำผสมนี้คำว่า ราม และ กฺฤษฺณ มีรูปเดียวกันดังนั้นคำผสมจึงเรียกว่าคู่

ในบรรดานักสังหารทั้งหลาย กาลเวลานั้นสูงสุดเพราะว่ากาลเวลาจะสังหารทุกสิ่งทุกอย่าง กาลเวลาเป็นผู้แทนขององค์กฺฤษฺณเพราะว่าตามกาลเวลาจะมีไฟบัลลัยกัลป์ และทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกทำลายลง

ในบรรดาสิ่งมีชีวิตที่เป็นผู้สร้างพระพรหมสี่เศียรทรงเป็นผู้นำ ฉะนั้นพระพรหมจึงทรงเป็นผู้แทนขององค์ภควานฺ กฺฤษฺณ