ความเข้าใจซึ่งพิจารณาว่าศาสนาที่ไม่ใช่ศาสนาว่าเป็นศาสนา และที่เป็นศาสนาว่าไม่ใช่ศาสนา ภายใต้มนต์สะกดแห่งความหลงและความมืดพยายามไปในทิศทางที่ผิดเสมอ โอ้ ปารฺถ อยู่ในระดับอวิชชา

ปัญญาในระดับอวิชชาทำงานไปในทางตรงกันข้ามกับที่ควรจะเป็นเสมอยอมรับศาสนาซึ่งอันที่จริงไม่ใช่ศาสนา และปฏิเสธศาสนาที่แท้จริง มนุษย์ในอวิชชาเข้าใจดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ว่าเป็นบุคคลธรรมดาสามัญ และยอมรับบุคคลสามัญว่าเป็นดวงวิญญาณผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาคิดว่าสัจธรรมคือความไม่จริง และยอมรับสิ่งที่ไม่จริงว่าเป็นสัจธรรม และดำเนินกิจกรรมทั้งหมดไปในวิถีทางที่ผิด ดังนั้นปัญญาของพวกนี้จึงอยู่ในระดับอวิชชา