แต่ผู้ที่มีอิสรภาพจากการยึดติดและความรังเกียจ จะสามารถควบคุมประสาทสัมผัสของตนเองได้ และด้วยการปฏิบัติตามหลักเกณฑ์แห่งอิสรภาพจะสามารถได้รับพระเมตตาโดยสมบูรณ์จากองค์ภควานฺ

ได้อธิบายแล้วว่าเราอาจจะควบคุมประสาทสัมผัสภายนอกด้วยวิธีที่ฝืนธรรมชาติ แต่หากประสาทสัมผัสไม่ได้ใช้ในการปฏิบัติการรับใช้ทิพย์ต่อองค์ภควานฺ เราก็จะมีโอกาสตกต่ำลงได้ทุกเมื่อ อาจดูเหมือนว่าผู้ที่มีกฺฤษฺณจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์อยู่ในระดับประสาทสัมผัส แต่ด้วยการที่เขาอยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกจึงไม่ยึดติดกับกิจกรรมทางประสาทสัมผัส ผู้มีกฺฤษฺณจิตสำนึกจะคำนึงเพียงแต่การทำให้องค์กฺฤษฺณทรงพอพระทัยเท่านั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ ฉะนั้นท่านจึงอยู่เหนือความยึดติดและความรังเกียจทั้งปวง หากองค์กฺฤษฺณทรงปรารถนา สาวกจะสามารถทำอะไรก็ได้ซึ่งโดยปกติแล้วไม่ชอบทำ และถ้าหากว่าองค์กฺฤษฺณไม่ทรงปรารถนาท่านจะไม่ทำ แม้โดยปกติธรรมดาชอบทำเพื่อความพึงพอใจของตนเอง ดังนั้นการจะทำหรือไม่ทำจะอยู่ภายใต้การควบคุมของท่าน เพราะว่าท่านปฏิบัติภายใต้การแนะนำขององค์กฺฤษฺณเท่านั้น จิตสำนึกเช่นนี้คือพระเมตตาธิคุณอันหาที่สุดมิได้จากองค์ภควานฺ ซึ่งสาวกสามารถบรรลุได้แม้จะมีความยึดติดอยู่ในระดับประสาทสัมผัส