ผู้มีปัญญาพยายามเพื่อความหลุดพ้นจากความแก่และความตายมาพึ่งข้าในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ พวกนี้คือ พฺรหฺมนฺ โดยแท้จริง เพราะรู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับกิจกรรมทิพย์โดยสมบูรณ์

การเกิด การตาย ความแก่ และโรคภัยไข้เจ็บมีผลกระทบต่อร่างวัตถุนี้ แต่จะไม่มีผลกระทบต่อร่างทิพย์ ไม่มีการเกิด การตาย ความแก่ และโรคภัยไข้เจ็บสำหรับร่างทิพย์ ดังนั้นผู้ที่บรรลุถึงร่างทิพย์จะมาอยู่ใกล้ชิดสนิทสนมกับองค์ภควานฺ และปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้นิรันดรจึงเป็นผู้หลุดพ้นที่แท้จริง อหํ พฺรหฺมาสฺมิ ข้าคือดวงวิญญาณ ได้กล่าวไว้ว่าเราควรเข้าใจว่าตัวเราคือ พฺรหฺมนฺ หรือจิตวิญญาณ แนวคิดชีวิต พฺรหฺมนฺ นี้ก็เป็นการอุทิศตนเสียสละรับใช้เช่นเดียวกัน ดังที่อธิบายไว้ในโศลกนี้ว่าสาวกบริสุทธิ์ผู้สถิตในระดับทิพย์แห่ง พฺรหฺมนฺ รู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับกิจกรรมทิพย์

สาวกผู้ไม่บริสุทธิ์สี่ประเภทปฏิบัติตนในการรับใช้ทิพย์ต่อองค์ภควานฺจะบรรลุถึงจุดมุ่งหมายของพวกตนตามลำดับด้วยพระกรุณาธิคุณขององค์ภควานฺ เมื่อมีกฺฤษฺณจิตสำนึกอย่างสมบูรณ์จะได้รับความรื่นเริงอย่างแท้จริงกับการคบหาสมาคมทิพย์กับพระองค์ แต่พวกที่บูชาเทวดาจะมาไม่ถึงองค์ภควานฺที่ดาวเคราะห์สูงสุด แม้บุคคลผู้รู้แจ้ง พฺรหฺมนฺ ที่ด้อยปัญญาก็ไม่สามารถมาถึงดาวเคราะห์สูงสุดขององค์กฺฤษฺณ ชื่อ โคโลก วฺฤนฺทาวน บุคคลผู้ปฏิบัติกิจกรรมในกฺฤษฺณจิตสำนึกเท่านั้น ( มามฺ อาศฺริตฺย ) สมควรได้ชื่อ พฺรหฺมนฺ อย่างแท้จริง เพราะพยายามเพื่อบรรลุถึง กฺฤษฺณโลก โดยแท้ บุคคลเหล่านี้ไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับองค์กฺฤษฺณ ดังนั้นพวกเขาคือ พฺรหฺมนฺ ที่แท้จริง

พวกที่ปฏิบัติการบูชาพระปฏิมาหรือ อรฺจา ของพระองค์หรือปฏิบัติในการทำสมาธิที่องค์ภควานฺเพียงเพื่อความหลุดพ้นจากพันธนาการทางวัตถุได้ชื่อว่าเข้าใจ พฺรหฺมนฺ เช่นเดียวกันด้วยพระกรุณาธิคุณขององค์ภควานฺ อธิภูต ดังที่องค์ภควานฺจะทรงอธิบายในบทต่อไป