ผู้ทำสมาธิอยู่ที่ข้าในฐานะองค์ภควานฺ จิตใจระลึกถึงข้าอยู่ตลอดเวลาโดยไม่เบี่ยงเบนจากวิถีทาง โอ้ ปารฺถ เขาจะมาถึงข้าอย่างแน่นอน

โศลกนี้องค์ศฺรี กฺฤษฺณทรงเน้นถึงความสำคัญในการระลึกถึงพระองค์ ความจำถึงองค์กฺฤษฺณของเราจะฟื้นฟูขึ้นด้วยการสวดภาวนามหามนต์ หเร กฺฤษฺณ จากการปฏิบัติสวดภาวนาและสดับฟังคลื่นเสียงแห่งองค์ภควานฺนี้ หู ลิ้น และจิตใจของได้ทำหน้าที่ การทำสมาธิอันน่าอัศจรรย์นี้เป็นการปฏิบัติที่ง่ายมากและจะช่วยให้เราบรรลุถึงองค์ภควานฺ ปุรุษมฺ หมายถึงผู้มีความสุขเกษมสำราญ ถึงแม้ว่าสิ่งมีชีวิตเป็นพลังงานพรมแดนขององค์ภควานฺ พวกเขาอยู่ในมลทินทางวัตถุคิดว่าตนเองเป็นผู้ที่มีความสุขเกษมสำราญ แต่อันที่จริงมิใช่เป็นผู้มีความสุขเกษมสำราญสูงสุด ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจนตรงที่นี้ว่าผู้มีความสุขเกษมสำราญสูงสุดคือองค์ภควานฺในรูปลักษณ์ที่ปรากฏต่างๆ รวมทั้งภาคแบ่งแยกที่สมบูรณ์ของพระองค์ เช่น นารายณ วาสุเทว ฯลฯ

สาวกสามารถคิดถึงองค์ภควานฺอยู่เสมอในรูปลักษณ์ที่ตนบูชา เช่น นารายณ , กฺฤษฺณ , ราม เป็นต้น ด้วยการสวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ การปฏิบัติเช่นนี้จะทำให้เราบริสุทธิ์เพราะสวดภาวนาอยู่เสมอ ในบั้นปลายชีวิตเราจะถูกย้ายไปยังอาณาจักรแห่งองค์ภควานฺ การปฏิบัติโยคะคือการทำสมาธิที่องค์อภิวิญญาณภายใน ในทำนองเดียวกันการสวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ เรานั้นตั้งจิตมั่นอยู่ที่องค์ภควานฺตลอดเวลา จิตใจจะโลเลไม่แน่นอน ดังนั้นจึงจำเป็นที่ต้องให้จิตใจปฏิบัติด้วยการบังคับให้คิดถึงองค์กฺฤษฺณ มีตัวอย่างที่ให้ไว้บ่อยๆว่าตัวดักแด้คิดถึงว่ามันจะกลายมาเป็นผีเสื้อ ดังนั้นมันจึงเปลี่ยนรูปมาเป็นผีเสื้อในชีวิตเดียวกันนี้ ในลักษณะเดียวกันหากเราคิดถึงองค์กฺฤษฺณอยู่ตลอดเวลา แน่นอนว่าในบั้นปลายชีวิตเราจะมีร่างกายที่มีองค์ประกอบเหมือนกับองค์กฺฤษฺณ