ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบ

ความมั่งคั่งแห่งสัจธรรม

โศลก 41

yad yad vibhūtimat sattvaṁ
śrīmad ūrjitam eva vā
tat tad evāvagaccha tvaṁ
mama tejo-’ṁśa-sambhavam
ยทฺ ยทฺ วิภูติมตฺ สตฺตฺวํ
ศฺรีมทฺ อูรฺชิตมฺ เอว วา
ตตฺ ตทฺ เอวาวคจฺฉ ตฺวํ
มม เตโช-’ํศ-สมฺภวมฺ
ยตฺ ยตฺ — อะไรก็แล้วแต่, วิภูติ — ความมั่งคั่ง, มตฺ — มี, สตฺตฺวมฺ — มีอยู่, ศฺรี-มตฺ — ความสวยงาม, อูรฺชิตมฺ — น่าสรรเสริญ, เอว — แน่นอน, วา — หรือ, ตตฺ ตตฺ — ทั้งหมดนั้น, เอว — แน่นอน, อวคจฺฉ — ต้องรู้, ตฺวมฺ — เธอ, มม — ของข้า, เตชห์ — ของความวิเศษงดงาม, อํศ — ส่วนหนึ่ง, สมฺภวมฺ — เกิดจาก

คำแปล

จงรู้ด้วยว่าสิ่งที่สร้างขึ้นมาทั้งหมดที่มีความมั่งคั่ง ความสวยงามและน่าสรรเสริญ กำเนิดมาจากประกายเพียงนิดเดียวแห่งความวิเศษงดงามของข้า

คำอธิบาย

สิ่งใดที่มีอยู่ซึ่งมีความสวยงามหรือน่าสรรเสริญควรจะเข้าใจว่ามันเป็นเพียงปรากฏการณ์เพียงเล็กน้อยแห่งความมั่งคั่งขององค์กฺฤษฺณไม่ว่าในโลกทิพย์หรือโลกวัตถุ ความมั่งคั่งพิเศษใดๆควรพิจารณาว่าเป็นผู้แทนแห่งความมั่งคั่งขององค์กฺฤษฺณ