ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบเจ็ด
ระดับแห่งความศรัทธา
โศลก 1
arjuna uvāca
ye śāstra-vidhim utsṛjya
yajante śraddhayānvitāḥ
teṣāṁ niṣṭhā tu kā kṛṣṇa
sattvam āho rajas tamaḥ
ye śāstra-vidhim utsṛjya
yajante śraddhayānvitāḥ
teṣāṁ niṣṭhā tu kā kṛṣṇa
sattvam āho rajas tamaḥ
อรฺชุน อุวาจ
เย ศาสฺตฺร-วิธิมฺ อุตฺสฺฤชฺย
ยชนฺเต ศฺรทฺธยานฺวิตาห์
เตษำ นิษฺฐา ตุ กา กฺฤษฺณ
สตฺตฺวมฺ อาโห รชสฺ ตมห์
เย ศาสฺตฺร-วิธิมฺ อุตฺสฺฤชฺย
ยชนฺเต ศฺรทฺธยานฺวิตาห์
เตษำ นิษฺฐา ตุ กา กฺฤษฺณ
สตฺตฺวมฺ อาโห รชสฺ ตมห์
อรฺชุนห์ อุวาจ — อรฺชุน ตรัส, เย — พวกซึ่ง, ศาสฺตฺร-วิธิมฺ — กฎเกณฑ์ของพระคัมภีร์, อุตฺสฺฤชฺย — ยกเลิก, ยชนฺเต — บูชา, ศฺรทฺธยา — เต็มศรัทธา, อนฺวิตาห์ — เป็นเจ้าของ, เตษามฺ — ของพวกเขา, นิษฺฐา — ศรัทธา, ตุ — แต่, กา — อะไร, กฺฤษฺณ — โอ้ กฺฤษฺณ, สตฺตฺวมฺ — ในความดี, อาโห — หรืออย่างอื่น, รชห์ — ในตัณหา, ตมห์ — ในอวิชชา
คำแปล
อรฺชุน
คำอธิบาย
ในบทที่สี่ โศลกสามสิบเก้าได้กล่าวไว้ว่า ผู้มีความศรัทธาในการบูชาบางสิ่งบางอย่างจะค่อยๆพัฒนามาถึงระดับแห่งความรู้ และบรรลุถึงระดับความสมบูรณ์สูงสุดแห่งความสงบและความเจริญรุ่งเรือง ในบทที่สิบหกสรุปว่าผู้ไม่ปฏิบัติตามหลักธรรมที่วางไว้ในพระคัมภีร์เรียกว่า มาร หรือ อสุร และผู้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระคัมภีร์ด้วยความศรัทธาเรียกว่า เทพ หรือ เทว หากบุคคลปฏิบัติตามกฎต่างๆด้วยความศรัทธาซึ่งไม่ได้สอนไว้ในพระคัมภีร์สถานภาพของเขาจะเป็นเช่นไร องค์กฺฤษฺณจะทรงทำให้ข้อสงสัยของ อรฺชุน กระจ่างขึ้น พวกที่สร้างพระเจ้าบางองค์ขึ้นมาด้วยการคัดเลือกมนุษย์ และให้ความศรัทธาต่อผู้นั้นบุคคลเหล่านี้บูชาในความดี ตัณหา หรือวิชชา และจะบรรลุถึงระดับแห่งความสมบูรณ์ในชีวิตหรือไม่ เป็นไปได้หรือไม่ที่พวกนี้สถิตในความรู้ที่แท้จริงและพัฒนาตนเองไปถึงระดับแห่งความสมบูรณ์สูงสุด พวกที่ไม่ปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระคัมภีร์แต่มีความศรัทธาต่อบางสิ่งบางอย่าง บูชาเทพเจ้า เทวดา และมนุษย์จะบรรลุถึงความสำเร็จในความพยายามของพวกตนหรือไม่ อรฺชุน ทรงตั้งคำถามเหล่านี้ต่อองค์กฺฤษฺณ