ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ สิบแปด

บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ

โศลก 61

īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ
hṛd-deśe ’rjuna tiṣṭhati
bhrāmayan sarva-bhūtāni
yantrārūḍhāni māyayā
อีศฺวรห์ สรฺว-ภูตานำ
หฺฤทฺ-เทเศ ’รฺชุน ติษฺฐติ
ภฺรามยนฺ สรฺว-ภูตานิ
ยนฺตฺรารูฒานิ มายยา
อีศฺวรห์ — องค์ภควาน, สรฺว-ภูตานามฺ — ของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย, หฺฤตฺ-เทเศ — อยู่ในหัวใจ, อรฺชุน — โอ้ อรฺชุน, ติษฺฐติ — อาศัย, ภฺรามยนฺ — เป็นเหตุให้เดินทาง, สรฺว-ภูตานิ — มวลชีวิต, ยนฺตฺร — บนเครื่องจักร, อารูฒนิ — ถูกวาง, มายยา — ภายใต้มนต์สะกดของพลังงานวัตถุ

คำแปล

องค์ภควานทรงสถิตภายในหัวใจของทุกๆคน โอ้ อรฺชุน และทรงชี้นำการเดินทางของมวลชีวิตผู้เสมือนกับนั่งอยู่บนเครื่องจักรที่ผลิตจากพลังงานวัตถุ

คำอธิบาย

อรฺชุน ทรงไม่ใช่ผู้รู้สูงสุด และการตัดสินใจในการสู้หรือไม่สู้อยู่ในขอบเขตของดุลยพินิจที่จำกัดของตนเอง องค์กฺฤษฺณทรงสั่งสอนว่าปัจเจกชีวิตมิใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าหรือองค์กฺฤษฺณเองในฐานะที่เป็นอภิวิญญาณทรงประทับอยู่ภายในหัวใจและทรงชี้แนะสิ่งมีชีวิต หลังจากเปลี่ยนร่างกายแล้วสิ่งมีชีวิตลืมกรรมเก่าในอดีตของตน แต่อภิวิญญาณในฐานะที่เป็นผู้รู้อดีต ปัจจุบัน และอนาคตยังทรงเป็นพยานในกิจกรรมของเขาทั้งหมด ดังนั้นกิจกรรมทั้งหลายของสิ่งมีชีวิตนั้นองค์อภิวิญญาณทรงเป็นผู้ชี้นำ สิ่งมีชีวิตได้รับสิ่งที่ตนควรได้และร่างวัตถุ ซึ่งสร้างขึ้นมาจากพลังงานวัตถุนำพาไปภายใต้การชี้นำของอภิวิญญาณ ทันทีที่สิ่งมีชีวิตถูกวางให้อยู่ในร่างอะไรก็แล้วแต่เขาต้องทำงานภายใต้มนต์สะกดของสถานการณ์ทางร่างกายนั้น บุคคลนั่งอยู่ในรถที่มีความเร็วสูงจะไปได้เร็วกว่าผู้ที่นั่งในรถที่ช้ากว่า ถึงแม้ว่าสิ่งมีชีวิตหรือคนขับอาจจะเหมือนกัน ในทำนองเดียวกันจากคำสั่งของดวงวิญญาณสูงสุดธรรมชาติวัตถุออกแบบร่างกายที่เหมาะสมสำหรับสิ่งมีชีวิตโดยเฉพาะ เพื่อเขาอาจทำงานตามความปรารถนาของตนในอดีตซึ่งสิ่งมีชีวิตไม่เป็นอิสระ เราไม่ควรคิดว่าตนเองเป็นอิสระจากบุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้า ปัจเจกชีวิตอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์ภควานฺเสมอ ฉะนั้นหน้าที่ของเขาคือ การศิโรราบ และนั่นคือคำสอนของโศลกต่อไป