ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบแปด
บทสรุปความสมบูรณ์แห่งการเสียสละ
โศลก 9
kāryam ity eva yat karma
niyataṁ kriyate ’rjuna
saṅgaṁ tyaktvā phalaṁ caiva
sa tyāgaḥ sāttviko mataḥ
niyataṁ kriyate ’rjuna
saṅgaṁ tyaktvā phalaṁ caiva
sa tyāgaḥ sāttviko mataḥ
การฺยมฺ อิตฺยฺ เอว ยตฺ กรฺม
นิยตํ กฺริยเต ’รฺชุน
สงฺคํ ตฺยกฺตฺวา ผลํ ไจว
ส ตฺยาคห์ สาตฺตฺวิโก มตห์
นิยตํ กฺริยเต ’รฺชุน
สงฺคํ ตฺยกฺตฺวา ผลํ ไจว
ส ตฺยาคห์ สาตฺตฺวิโก มตห์
การฺยมฺ — ต้องกระทำ, อิติ — ดังนั้น, เอว — แน่นอน, ยตฺ — ซึ่ง, กรฺม — งาน, นิยตมฺ — กำหนด, กฺริยเต — ปฏิบัติ, อรฺชุน — โอ้ อรฺชุน, สงฺคมฺ — คบหา, ตฺยกฺตฺวา — ยกเลิก, ผลมฺ — ผล, จ — เช่นกัน, เอว — แน่นอน, สห์ — นั้น, ตฺยาคห์ — การเสียสละ, สาตฺตฺวิกห์ — ในระดับความดี, มตห์ — ในความเห็นของข้า
คำแปล
โอ้
คำอธิบาย
หน้าที่ที่กำหนดไว้ต้องกระทำด้วยแนวคิดเช่นนี้ เราควรปฏิบัติโดยไม่ยึดติดต่อผลของงาน และไม่ควรสัมพันธ์กับระดับต่างๆของงาน บุคคลที่ทำงานด้วยกฺฤษฺณจิตสำนึกในโรงงานมิได้สัมพันธ์ตนเองกับงานที่โรงงานหรือกับพนักงานอื่นๆในโรงงาน เขาเพียงแต่ทำงานเพื่อองค์กฺฤษฺณ และเมื่อยกผลงานให้องค์กฺฤษฺณการปฏิบัติเช่นนี้เป็นทิพย์