ภควัท-คีตา ฉบับเดิม

บทที่ แปด

การบรรลุถึงองค์ภควานฺ

โศลก 5

anta-kāle ca mām eva
smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ
yāti nāsty atra saṁśayaḥ
อนฺต-กาเล จ มามฺ เอว
สฺมรนฺ มุกฺตฺวา กเลวรมฺ
ยห์ ปฺรยาติ ส มทฺ-ภาวํ
ยาติ นาสฺตฺยฺ อตฺร สํศยห์
อนฺต-กาเล — ในบั้นปลายของชีวิต, — เช่นกัน, มามฺ, เอว — แน่นอน, สฺมรนฺ — ระลึก ถึง, มุกฺตฺวา — ยกเลิก, กเลวรมฺ — ร่างกาย, ยห์ — เขาผู้ซึ่ง, ปฺรยาติ — ไป, สห์ — เขา, มตฺ-ภาวมฺ — ธรรมชาติของข้า, ยาติ — บรรลุ, — ไม่, อสฺติ — มี, อตฺร — ที่นี่, สํศยห์ — ข้อสงสัย

คำแปล

และผู้ใดที่ในบั้นปลายชีวิต ออกจากร่างกายโดยระลึกถึงข้าเพียงผู้เดียวจะบรรลุถึงธรรมชาติของข้าโดยทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย

คำอธิบาย

โศลกนี้ได้เน้นถึงจุดสำคัญของกฺฤษฺณจิตสำนึก ผู้ใดที่วิญญาณออกจากร่างในขณะที่มีกฺฤษฺณจิตสำนึกจะถูกย้ายไปยังธรรมชาติทิพย์ขององค์ภควานฺทันที องค์ภควานฺทรงเป็นผู้บริสุทธิ์ที่สุดในหมู่ผู้บริสุทธิ์ ฉะนั้นผู้ใดที่มีกฺฤษฺณจิตสำนึกอยู่เสมอจะเป็นผู้บริสุทธิ์ที่สุดในหมู่ผู้บริสุทธิ์เช่นเดียวกัน คำว่า สฺมรนฺ (“ระลึกถึง”) มีความสำคัญ การระลึกถึงองค์กฺฤษฺณจะเป็นไปไม่ได้สำหรับจิตวิญญาณผู้ไม่บริสุทธิ์ที่ไม่ได้ปฏิบัติกฺฤษฺณจิตสำนึกในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ ดังนั้นเราควรที่จะปฏิบัติกฺฤษฺณจิตสำนึกตั้งแต่เริ่มแรกของชีวิต หากเราปรารถนาความสำเร็จในบั้นปลายชีวิต วิธีการระลึกถึงองค์กฺฤษฺณเป็นหัวใจสำคัญ ดังนั้นเราควรสวดภาวนามหามนต์ หเร กฺฤษฺณ หเร กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ หเร หเร / หเร ราม หเร ราม ราม ราม หเร หเร อยู่เสมอโดยไม่มีวันหยุด องค์ไจตนฺย ทรงแนะนำให้เรามีความอดทนเหมือนกับต้นไม้ (ตโรรฺ อปิ สหิษฺณุนา) อาจมีอุปสรรคมากมายสำหรับผู้ที่สวดภาวนา หเร กฺฤษฺณ อย่างไรก็ดีเราต้องอดทนต่ออุปสรรคทั้งหลายเหล่านี้ และภาวนา หเร กฺฤษฺณ หเร กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ กฺฤษฺณ หเร หเร / หเร ราม หเร ราม ราม ราม หเร หเร อย่างต่อเนื่องเพื่อในบั้นปลายชีวิตเราสามารถได้รับประโยชน์โดยสมบูรณ์จากกฺฤษฺณจิตสำนึก