ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สิบสอง
การอุทิศตนเสียสละรับใช้
โศล 1:อรฺชุน ทรงถามว่า ระหว่างพวกที่ปฏิบัติการอุทิศตนเสียสละรับใช้แด่พระองค์อย่างถูกต้องเสมอ และพวกที่บูชา พฺรหฺมนฺ อันไร้รูปลักษณ์ที่ไม่ปรากฏ พิจารณาว่าพวกไหนสมบูรณ์กว่ากัน
โศล 2:องค์ภควานตรัสว่า พวกที่ตั้งมั่นจิตอยู่ที่รูปลักษณ์ส่วนตัวของข้า และปฏิบัติในการบูชาข้าด้วยความศรัทธาทิพย์อันยิ่งใหญ่เสมอ ข้าพิจารณาว่าเป็นพวกที่สมบูรณ์ที่สุด
โศล 3-4:แต่พวกที่บูชาอย่างจริงจังกับสิ่งที่ไม่ปรากฏซึ่งอยู่เหนือความเข้าใจของประสาทสัมผัส แผ่กระจายไปทั่ว ไม่สามารถมองเห็นได้ ไม่มีการเปลี่ยนแปลง มั่นคง และไม่เคลื่อนที่ ซึ่งเป็นแนวคิดอันไร้รูปลักษณ์แห่งสัจธรรมด้วยการควบคุมประสาทสัมผัส และปฏิบัติเสมอภาคกับทุกๆคน บุคคลเช่นนี้ปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขของมวลชีวิต ในที่สุดจะบรรลุถึงข้า
โศล 5:สำหรับพวกที่จิตใจยึดติดอยู่กับลักษณะที่ไร้รูปลักษณ์อันไม่ปรากฏขององค์ภควานฺ ความเจริญก้าวหน้านั้นมีปัญหามาก การทำความเจริญก้าวหน้าในนิกายนี้ยากเสมอสำหรับผู้ที่อยู่ในร่างกาย
โศล 6-7:แต่พวกที่บูชาข้า ถวายกิจกรรมทั้งหมด และเสียสละแด่ข้าโดยไม่เบี่ยงเบน ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ และทำสมาธิอยู่ที่ข้าเสมอ ตั้งจิตมั่นอยู่ที่ข้า โอ้ โอรสพระนาง ปฺฤถา ข้าคือผู้จัดส่งพวกเขาให้ออกจากมหาสมุทรแห่งการเกิดและการตายโดยเร่งด่วน
โศล 8:เพียงแต่ตั้งมั่นจิตของเธออยู่ที่ข้า บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าและใช้ปัญญาของเธอทั้งหมดในข้า เช่นนี้เธอจะอยู่ในข้าเสมอโดยไม่ต้องสงสัย
โศล 9:อรฺชุน ที่รัก โอ้ ผู้ชนะความร่ำรวย หากไม่สามารถตั้งจิตมั่นอยู่ที่ข้าโดยไม่เบี่ยงเบน เธอก็ปฏิบัติตามหลักธรรมของ ภกฺติ - โยค เช่นนี้ เธอจะพัฒนาความปรารถนาที่จะบรรลุถึงข้า
โศล 10:หากไม่สามารถปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของ ภกฺติ - โยค เธอก็พยายามทำงานให้แก่ข้า เพราะจากการทำงานให้ข้าเธอจะมาถึงระดับที่สมบูรณ์
โศล 11:อย่างไรก็ดี หากไม่สามารถทำงานในจิตสำนึกแห่งข้านี้ได้ ก็พยายามเสียสละผลงานของเธอทั้งหมด และพยายามตั้งมั่นอยู่ในตนเอง
โศล 12:หากไม่สามารถปฏิบัติเช่นนี้ เธอก็ไปปฏิบัติเพื่อพัฒนาความรู้ อย่างไรก็ดีที่ดีกว่าความรู้คือ การทำสมาธิ และดีกว่าการทำสมาธิคือ การสละผลของงาน จากการเสียสละเช่นนี้เธอสามารถได้รับความสงบแห่งจิตใจ
โศล 13-14:ผู้ที่ไม่อิจฉาริษยาแต่เป็นเพื่อนผู้มีความกรุณาต่อมวลชีวิต ผู้ไม่คิดว่าตนเองเป็นเจ้าของ และเป็นอิสระจากอหังการ ผู้ที่มีความเสมอภาคทั้งในความสุขและความทุกข์ ผู้ที่มีความอดทน พึงพอใจเสมอ ควบคุมตนเองได้ และปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ด้วยความมุ่งมั่น จิตใจและปัญญาตั้งมั่นอยู่ที่ข้า สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า
โศล 15:ผู้ที่ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้เขาตกอยู่ในความลำบาก และไม่มีผู้ใดสามารถรบกวนจิตใจเขาได้ ผู้ที่มีความเป็นกลางทั้งในความสุขและความทุกข์ ทั้งความกลัวและความวิตกกังวล เป็นที่รักยิ่งของข้า
โศล 16:สาวกของข้าผู้ไม่ขึ้นอยู่กับแนวคิดแห่งกิจกรรมทั่วไป มีความบริสุทธิ์ มีความชำนาญ ไม่วิตกกังวล ปราศจากความเจ็บปวดทั้งปวง และไม่ดิ้นรนเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง เป็นที่รักยิ่งของข้า
โศล 17:ผู้ที่ไม่ดีใจหรือทุกข์ใจ ผู้ที่ไม่เสียใจหรือปรารถนา และผู้ที่สละทั้งสิ่งที่เป็นมงคลหรือไม่เป็นมงคล สาวกเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า
โศล 18-19:ผู้ที่เสมอภาคทั้งกับเพื่อนและศัตรู ผู้ที่เป็นกลางเมื่อได้รับเกียรติและเสียเกียรติ ทั้งในความร้อนและความเย็น ความสุขและความทุกข์ ได้รับชื่อเสียงและหมิ่นประมาท ผู้ที่มีอิสระจากการคบหาสมาคมที่เป็นมลทิน นิ่งสงบเสมอ และพึงพอใจต่อทุกสิ่ง ผู้ที่ไม่ห่วงใยกับที่พักอาศัย ตั้งมั่นอยู่ในความรู้ และเป็นผู้ที่ปฏิบัติในการอุทิศตนเสียสละรับใช้ บุคคลเช่นนี้เป็นที่รักยิ่งของข้า
โศล 20:พวกที่ปฏิบัติตามวิธีที่ไม่มีวันสูญสลายแห่งการอุทิศตนเสียสละรับใช้นี้ ปฏิบัติด้วยความศรัทธาอย่างสมบูรณ์ มีข้าเป็นจุดมุ่งหมายสูงสุด เป็นที่รักยิ่งของข้า