ภควัท-คีตา ฉบับเดิม
บทที่ สาม
กรฺม-โยค
โศลก 19
tasmād asaktaḥ satataṁ
kāryaṁ karma samācara
asakto hy ācaran karma
param āpnoti pūruṣaḥ
kāryaṁ karma samācara
asakto hy ācaran karma
param āpnoti pūruṣaḥ
ตสฺมาทฺ อสกฺตห์ สตตํ
การฺยํ กรฺม สมาจร
อสกฺโต หฺยฺ อาจรนฺ กรฺม
ปรมฺ อาปฺโนติ ปูรุษห์
การฺยํ กรฺม สมาจร
อสกฺโต หฺยฺ อาจรนฺ กรฺม
ปรมฺ อาปฺโนติ ปูรุษห์
ตสฺมาตฺ — ดังนั้น, อสกฺตห์ — ไม่ยึดติด, สตตมฺ — สม่ำเสมอ, การฺยมฺ — เป็นหน้าที่, กรฺม — งาน, สมาจร — ปฏิบัติ, อสกฺตห์ — ไม่ยึดติด, หิ — แน่นอน, อาจรนฺ — ปฏิบัติ, กรฺม — งาน, ปรมฺ — สูงสุด, อาปฺโนติ — ได้รับ, ปูรุษห์ — มนุษย์
คำแปล
ฉะนั้น
คำอธิบาย
องค์ภควานฺคือ บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าสำหรับสาวก และคือความหลุดพ้นสำหรับผู้ที่ไม่เชื่อในรูปลักษณ์ ดังนั้นบุคคลผู้ปฏิบัติตนเพื่อองค์กฺฤษฺณ หรืออยู่ในกฺฤษฺณจิตสำนึกภายใต้การแนะนำที่ถูกต้อง โดยไม่ยึดติดต่อผลของงานนั้นแน่นอนว่าต้องเจริญก้าวหน้าไปสู่จุดมุ่งหมายสูงสุดแห่งชีวิต อรฺชุน ได้รับคำแนะนำว่าควรต่อสู้ในสนามรบ กุรุกฺเษตฺร เพื่อประโยชน์ขององค์กฺฤษฺณ เพราะว่าองค์กฺฤษฺณทรงปรารถนาให้ อรฺชุน สู้ การเป็นคนดีหรือเป็นคนที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่นเป็นการยึดติดส่วนตัว แต่การปฏิบัติตนเพื่อองค์ภควานฺเป็นการปฏิบัติโดยไม่ยึดติดต่อผลงาน นี่คือการปฏิบัติที่สมบูรณ์สูงสุดที่บุคลิกภาพสูงสุดแห่งพระเจ้าองค์ศฺรี กฺฤษฺณทรงได้แนะนำ
พิธีกรรมในคัมภีร์พระเวทเป็นพิธีการบวงสรวงบูชา กำหนดให้ปฏิบัติเพื่อชะล้างความไม่บริสุทธิ์อันเนื่องมาจากกิจกรรมที่ไม่เป็นมงคลในการสนองประสาทสัมผัส แต่การปฏิบัติในกฺฤษฺณจิตสำนึกอยู่เหนือผลกรรมทั้งดีและชั่ว บุคคลผู้มีกฺฤษฺณจิตสำนึกจะไม่ยึดติดกับผลของงานแต่ปฏิบัติไปเพื่อองค์กฺฤษฺณเท่านั้น เขาสามารถทำกิจกรรมทุกชนิดแต่ว่าไม่มีความยึดติดใดๆเลย